Στο έργο τούτο ο Μπρεχτ δεν χρησιμοποιεί για περίγυρο τη ναζιστική Γερμανία, αλλά τον 17ο αιώνα ‒ έναν αιώνα μεγαλοσύνης που άνοιξε με τον Σαίξπηρ και έκλεισε με τον Νεύτωνα.
Η Μάνα κουράγιο αποτελεί ένα έργο - χρονικό από τον 30ετή πόλεμο, ο οποίος για τους Γερμανούς δεν είναι απλά ένας πόλεμος καθώς αφάνισε πόλεις ολόκληρες και ξεκλήρισε πλήθος λαό.  Γράφτηκε στα 1938-39 και πρωτοπαίχτηκε στη Ζυρίχη στα 1942.

Η Μάνα Κουράγιο ακολουθεί το στράτευμα, με έναν αραμπά - καντίνα, πουλώντας προμήθειες και ποτό για τους στρατιώτες. Χάνει και τα δύο της αγόρια στον πόλεμο. Η μουγγή κόρη της Κατερίνα πεθαίνει χτυπημένη από σφαίρα καθώς προσπαθεί μ` ένα τύμπανο να στείλει μήνυμα στην πόλη Χάλλε για μια επερχόμενη επίθεση. Η Μάνα Κουράγιο απομένει μοναχή της με τον αραμπά της, γριά, ωστόσο αποφασισμένη να συνεχίσει το εμπόριό της.
Την απουσία αρθρωμένου λόγου, την παραδοχή της δυστυχίας, τη βουβή παραδοχή της ειμαρμένης, την απανθρωπιά του ανθρώπου απέναντι σε άνθρωπο καταδεικνύει ο Μπρεχτ κάτω από τους δυνατούς προβολείς του θεάτρου.