Μετά το φαγητό, στη ρεσεψιόν του ξενοδοχείου, σημειώνω τις εντυπώσεις της ημέρας ενώ συγχρόνως σχεδιάζω μερικές μορφές, αλλά κυρίως καταγράφω διάφορα χρώματα, μερικές περίεργες λάμψεις και ορισμένα ερεθίσματα, που θα προσπαθήσω να τα ενσωματώσω στον δικό μου τρόπο και στη δική μου αντίληψη ζωγραφικής. Σπάνια εμπνέομαι από τις ρεαλιστικές δυνατότητες ενός τόπου, αλλά από οτιδήποτε δημιουργείται μέσα μου συνειρμικά και επιλεκτικά. Από οτιδήποτε με συγκινεί και με συναρπάζει, ακόμα κι από ήχους, από υφάσματα που ανεμίζουν, από πουλιά που πετούν ή που κουρνιάζουν σε κόγχες των ξεθωριασμένων σπιτιών. Πάντα σέρνομαι μέσα στα παζάρια, στις φρουταγορές, σε ναούς, σε μουσεία και σε θέατρα, ανακαλύπτοντας τις ιδιαιτερότητες και τις αξιοσύνες αγνώστων αισθήσεων, γνώσεων και γεύσεων.
Απολαμβάνω τα ταξίδια μου περισσότερο γευστικά, ζωγραφικά, μουσειακά και ονειρικά, παρά με τη ρεαλιστική τους υπόσταση και τη χειροπιαστή τους πραγματικότητα. Η πραγματικότητα μου δημιουργεί φανταστικές προθέσεις και ερεθίσματα, τα οποία λειτουργούν κατόπιν στη ζωγραφική μου σαν εναύσματα καλλιτεχνικής εγρήγορσης και έμπνευσης. (Απόσπασμα από το ταξίδι "Απόκρυφο μαγικό Περού",
Η ΜΠΟΥΡΜΠΑ ΤΩΝ ΝΑΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΘΡΥΛΩΝ
ΜΕΞΙΚΟ-ΓΟΥΑΤΕΜΑΛΑ
ΑΠΟΚΡΥΦΟ ΜΑΓΙΚΟ ΠΕΡΟΥ
ΛΑΟΣ
Η ΟΝΕΙΡΙΚΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΙΕΤΝΑΜ
ΑΓΚΟΡ, ΜΥΘΙΚΗ ΑΣΚΗΣΗ ΕΠΑΡΣΗΣ ΚΑΙ ΠΑΘΟΥΣ
«Αισθάνομαι σαν τους θαλασσινούς λέοντες των Μπαλέστρας»
Συνέντευξη με τον ΦΑΙΔΩΝΑ ΠΑΤΡΙΚΑΛΑΚΙ
Μας ταξιδεύει με απόκρυφη διάθεση στην ονειρικότητα των ήχων, σε τόπους της φαντασίας, εκεί όπου «οι άνθρωποι πετάνε και τα πουλιά περπατάνε».
«Το ταξίδι και η εξομολόγηση στάθηκαν οι δυο μεγαλύτερες χαρές της ζωής μου. Να γυρίζεις τη γης, να βλέπεις, να βλέπεις και να μη χορταίνεις». ΝΙΚΟΣ ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ
Ζωγράφος που αγαπά τα χρώματα που 'ναι γευστικά, «τους ήχους που με κάνουν να ταξιδεύω, τα όνειρα που με πλημμυρίζουν με υπερβατικούς παλμούς, τα ταξίδια που μου αποκαλύπτουν μουσικούς ρυθμούς και μεταμορφώνουν και μένα σε ρυθμό απεριόριστου χρωματικού αισθησιασμού», ποιητής που κινείται μεταξύ ονειροπόλησης, παιδικότητας και γαλήνης, γλύπτης που στις μορφές του δεν επιδιώκει το ρεαλισμό, την αληθοφάνεια, αλλά μια ευγλωττία δυναμικών ρυθμών και εντάσεων, σκηνογράφος με πρώτη του δουλειά τον «Ματωμένο γάμο» στην Alliance Francaise, συγγραφέας δεκάδων βιβλίων. Ο πολυτάλαντος Φαίδων Πατρικαλάκις μάς μιλά για το βιβλίο του «Ταξιδεύοντας ζωγραφικά», εκδόσεις Δωδώνη.
- Το «Ταξιδεύοντας ζωγραφικά» πώς προέκυψε;
«Από τα πολυάριθμα ταξίδια που αξιώθηκα να κάνω προέκυψε το κίνητρο να καταγράψω μερικά από αυτά, για να μην πω όλα. Ηδη έχουν κυκλοφορήσει η "Ινδία, μια χώρα που οι άνθρωποι πετάνε και τα πουλιά περπατάνε" και η "Υεμένη" στις εκδόσεις "Αιγόκερως". Επίσης, το "Ταξιδεύοντας ζωγραφικά", με ταξίδια από τον ελληνικό χώρο, το "Ταξιδεύοντας ζωγραφικά, Α' βιβλίο" στις εκδόσεις "Δωδώνη", καθώς και πολυάριθμα ταξίδια στο περιοδικό "Η Λέξη" και αλλού. Στις εκδόσεις "Επικαιρότητα", που αναφέρονται ταξιδιωτικές εντυπώσεις από τον Ομηρο μέχρι σήμερα, στον τέταρτο τόμο, περιλαμβάνεται μέρος από το ταξιδιωτικό "Ινδία, μια χώρα όπου οι άνθρωποι πετάνε και τα πουλιά περπατάνε"».
- Σε ποιες χώρες μάς ξεναγείτε;
«Στο βιβλίο μου "Ταξιδεύοντας ζωγραφικά" (εκδόσεις "Δωδώνη", βιβλίο Α') αναφέρομαι στις χώρες: Μιανμάρ, Μεξικό, Γουατεμάλα, Περού, Λάος, Βιετνάμ και Καμπότζη. Προηγήθηκαν τα Ινδία, Υεμένη και τα ταξίδια μου στην Ελλάδα.
Πάντα με κεντρίζει και μ' εμπνέει απεριόριστα η απόκρυφη διάθεση και πλευρά των πραγμάτων, οι μυστηριακές και υπερβατικές διαθέσεις, αυτά που δεν είναι ορατά, που δεν είναι χειροπιαστά αλλά παραμένουν αδιανόητα ουσιαστικά και σημαντικά. Ο Βαλερί μάς αποκαλύπτει ότι η θάλασσα είναι όρθια, ενώ είναι συγχρόνως και πλατιά. Αυτή η δισυπόστατη έννοια των φαινομένων μού δημιουργεί αδιανόητες αποκαλύψεις».
- Η κρίση θα μας βοηθήσει να βρούμε τα αληθινά κατατόπια της ζωής μας;
«Νομίζω ότι η χώρα μας αυτή τη στιγμή περνάει τη χειρότερη δοκιμασία της. Πάντως δεν πρέπει ν' απελπιζόμαστε διότι οι δυσχέρειες υπήρξαν και παλαιότερα αλλά ξεπεράστηκαν. Ελπίζω και το εύχομαι αυτή τη φορά να γίνει το ίδιο, ωστόσο με τεράστιες δυσκολίες και με τρομακτικές στερήσεις και απώλειες».
- Βαρβαρότητα είναι;
«Οι αδιανόητες κοροϊδίες των πολιτικών, οι απεριόριστες κλοπές και αδιαφορίες και κυρίως η απαράδεκτη ανευθυνότητα και η εξοργιστική διαφθορά της τηλεόρασης· θέλει εν τέλει να κάνει τους Ελληνες σκουπίδια, όπως είναι άλλωστε αυτή η ίδια. Λυπούμαι γι' αυτό και το χειρότερο και το πιο απελπιστικό είναι που ο κόσμος όχι μόνο δεν αντιδράει αλλά επιπλέον χειροκροτεί μ' ενθουσιασμό οτιδήποτε κι αν του παρουσιάζει».
- Γιατρεύεται η μοναξιά;
«Με συνεχόμενη απασχόληση. Δεν πρέπει να αφήσουμε την κατάθλιψη να μας πολιορκήσει. Είναι ό,τι πιο άδικο μπορεί να μας βρει. Για αυτό ας πετροβολούμε την κατάθλιψη με όλη μας τη δύναμη και ας μην της επιτρέψουμε ούτε καν να μας πλησιάσει. Θέλει κουράγιο, το καταλαβαίνω, όμως, είναι στο χέρι μας, παρ' όλο που τόσο πολύ συχνά αισθάνομαι σας τους θαλασσινούς λέοντες των νησιών Μπαλέστρας τη στιγμή που καταφθάνουν οι απαίσιοι κόνδορες να τους αρπάξουν τα μικρά τους για να τα ανεβάσουν στα ύψη και να τα κατασπαράξουν».