Σε όσους ασχολούνται, με τους Έλληνες λογίους και κωδικογράφους της Αναγέννησης το επώνυμο Γρηγορόπουλος κάθε άλλο παρά άγνωστο είναι. Πράγματι, με το επώνυμο αυτό αναφέρονται στις πηγές τρεις τουλάχιστον κωδικογράφοι, που συνδέονται μεταξύ τους με δεσμούς αίματος: ο ιερέας Γεώργιος Γρηγορόπουλος (ακμή δεύτερο ήμισυ του 15ου αι.) έχει στο ενεργητικό του την αντιγραφή περίπου 20 χειρογράφων. Ο μεγαλύτερος γιος του Μανούσος έχει αντιγράψει τριάντα τουλάχιστον κώδικες (οι χρονολογημένοι μεταξύ 1493 και 1506).

Γνωστότερος απ` όλους είναι ο Ιωάννης Γρηγορόπουλος, ο μικρότερος γιος του Γεωργίου, όχι τόσο για τον όγκο της αντιγραφικής του παραγωγής, όσο κυρίως για τη δράση του ως διορθωτή εκδόσεων των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων που κυκλοφόρησαν στη Βενετία στα τέλη του 15ου και στις αρχές του 16ου αιώνα· το όνομά του συνδέεται με την έκδοση του ωραιότερου βιβλίου των απαρχών της ελληνικής τυπογραφίας, του "Μεγάλου Ετυμολογικού" (1499), καθώς και με άλλες εκδόσεις του Ζαχαρία Καλλιέργη, του Νικολάου Βλαστού και του Μάρκου Μουσούρου.

Ο Ιωάννης υπήρξε επίσης στενός συνεργάτης του Άλδου Μανουτίου, ιδρυτικό μέλος της περίφημης Νεακαδημίας του και ένας από τους σεμνούς και αθόρυβους εκείνους εργάτες του πνεύματος που με τη γνώση και τη φιλεργία τους πρωτοστάτησαν στη διάδοση των ελληνικών σπουδών στη Δύση με το καινοφανές μηχανικό μέσο της τυπογραφίας. (...) (Από τον πρόλογο της έκδοσης)