Αναμφίβολα οι Ελεγείες του Ντουΐνο, μαζί με τα Σονέττα στον Ορφέα, αποτελούν την κορυφαία στιγμή της ποιητικής δημιουργίας του Ρίλκε. Αδιαμφισβήτητα με το έργο αυτό ο ποιητής κατακτά μιαν εξέχουσα θέση στη μεγάλη ποιητική παράδοση των Γερμανών. Ωστόσο, η γένεση αυτή κυοφορείται ήδη έναν αιώνα πριν. Όσο περισσότερο εξετάζονται και αποσαφηνίζονται οι ιστορικές συντεταγμένες αφενός και οι ιδεολογικές ζυμώσεις της εποχής αφετέρου, τόσο περισσότερο φωτίζονται και αποκαλύπτονται η ποίηση και η σκέψη του Ρίλκε στον αιώνα του.
Όμως τι ακριβώς στοιχειοθετεί αυτή την οπισθοφυλακή;
Στην Ευρώπη του 1800 έχουν ήδη συντελεσθεί δύο επαναστάσεις. Η βιομηχανική και η γαλλική επανάσταση. Και οι δύο εξέθρεψαν, για διαφορετικούς λόγους η καθεμία, ένα κλίμα επιφύλαξης και δυσπιστίας. Η πρώτη με την άνθηση των επιστημών και της τεχνολογίας, η δεύτερη με την αποτυχία της εφαρμογής του τρίπτυχου: ελευθερία, ισότητα, αδελφότητα. Σαν αποτέλεσμα ήρθε στο φως ένα κριτικό πνεύμα το οποίο άλλοτε εξελίχθηκε ως εξέγερση και άλλοτε ως νοσταλγία. Στο πεδίο της εξέγερσης θα πρέπει να καταταγεί ο ρομαντισμός· σ` εκείνο της νοσταλγίας, ο μυστικισμός. Κάποτε τέλος, οι δύο αυτές στάσεις ενώνονται σε μία. [...]