Τα τελευταία χρόνια τα παιδιά μας ακούνε από παντού για την οικονομική κρίση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας, μα κανένας δεν έχει απευθυνθεί πραγματικά σ` αυτά, να τους εξηγήσει στη γλώσσα που γνωρίζουνε, στη γλώσσα που αγαπάνε, τι είναι αυτό που συμβαίνει. Οφείλουμε να δώσουμε μία απάντηση για την Ελλάδα, στους μελλοντικούς Έλληνες, να τους εξηγήσουμε, πως έχει βρεθεί η χώρα μας, σε αυτή την οδυνηρή κατάσταση και μπορούμε να το κάνουμε, γλυκά και τρυφερά, μέσα από ένα παραμύθι, γραμμένο με λόγια απλά και κατανοητά. Οφείλουμε να σπείρουμε στα παιδιά μας την ελπίδα και να τα διδάξουμε την αλλαγή...
Η συγγραφέας, στο παραμύθι αυτό, εμφανίζει την Ελλάδα σαν ένα σπάταλο παιδί, που σκορπάει το χαρτζιλίκι, που του δίνει η μαμά του η Ευρώπη, απερίσκεπτα. Τα λεφτά, ποτέ, δεν της είναι αρκετά, γι αυτό και αρχίζει να ζητάει δανεικά από τις αδερφές της, τη Γαλλία και τη Γερμανία. Το αδιέξοδο δεν αργεί... η Ελλάδα ξεπουλάει ότι έχει και δεν έχει και παρόλα αυτά, συνεχίζει να ξοδεύει και να χρωστάει, όλο και περισσότερα. Ώσπου μια μέρα, μέσα στα μάτια των μικρών παιδιών, διακρίνει θαυμασμό και μέσα από τα λόγια τους, θυμάται την αξία της και όλες της τις δυνατότητες. Δεν έχει άλλη λύση, αναλαμβάνει τις ευθύνες της και αποφασίζει με υπευθυνότητα και αισιοδοξία, να αξιοποιήσει τις δυνάμεις της!!!