Η `Απουσία`, είναι ένας ποιητικός μονόλογος, που περιγράφει, ανασυνθέτει και αναβιώνει τα συναισθήματα που τρέφει ένας άντρας για μία γυναίκα που υπήρξαν μαζί ως ερωτικό ζευγάρι, μα πλέον βρίσκονται σε διάσταση. Στο πόνημά μου προβάλλονται όλες εκείνες οι φωτεινές πραγματώσεις και εκφάνσεις ενός αληθινού Έρωτα. Ενίοτε ονειρικού και απόκοσμου μα υπαρκτού. Η σχάση, η διάσταση, ο χωρισμός αυτών των δύο, δε γεννά τίποτα το αρνητικό, πανθομολογούμενη απόδειξη ότι αγαπήθηκαν πραγματικά.
Ο άντρας - ήρωας του ποιήματος, που αναπολεί και θυμάται, ουσιαστικά επιχειρεί την λεγόμενη - για την Επιστήμη της Ψυχιατρικής και Ψυχολογίας - Επανορθωτική Εμπειρία.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]