Πώς φαίνεται, άραγε, ο κόσμος σε ένα παιδί κρυμμένο κάτω από το τραπέζι της κουζίνας, όσο η μητέρα του τακτοποιεί το νεροχύτη και ο πατέρας του διαβάζει εφημερίδα; Πριν φανταστούν τις γυναίκες να διευθύνουν τα λόγια τους με τις λεπτές μπαγκέτες των ποδιών τους υπήρξε πάντα μια εποχή που τα αγόρια ερωτεύονταν τις καθηγήτριές τους, υπέθεταν τη μικρή αδελφή τους να θυσιάζεται από θηλυκούς Αβραάμ με κοντή φούστα και χυτές γάμπες στο ταξίδι της από την Αθήνα προς την Κρήτη, παρακολουθούσαν το πρόσωπο του πατέρα τους να παίρνει διαδοχικά τα χαρακτηριστικά όλων των μελών της οικογένειάς τους, άρχιζαν να παρατηρούν σαν άγνωστα στις παλιές φωτογραφίες τα κορίτσια που είχαν αγαπήσει.
Δεκαέξι διηγήματα-σερβίτσια μιας `Οικογενειακής πορσελάνης` όπου το τράβηγμα μιας κλωστής DMC από το κέντημα της μητέρας οδηγεί στην παραλία των παιδικών μας χρόνων, σε πυργοδέσποινες που αναπαύονται κάτω από τις λεύκες της Ζισόρ έξω από το Παρίσι, στην πιρόγα του φοβερού κατακτητή Αλόνσο ντε Οχέδα που πλέει νηφάλια στον ποταμό Ορινόκο της Βενεζουέλας, στις Γυμνοπαιδιές του Ερίκ Σατί.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]