Η περιβαλλοντική διακυβέρνηση σε κρίση

Ρίο+20: υποσχέσεις με αβέβαιη εφαρμογή

Δούση, Εμμανουέλα

Επιμέλεια σειράς: Ντάλης, Σωτήρης

Κυκλοφορεί

ISBN: 978-960-02-2756-7

Εκδόσεις Παπαζήση, Αθήνα, 3/2014

1η έκδ., Ελληνική, Νέα

€ 21.20 (περ. ΦΠΑ 6%)

Βιβλίο, Χαρτόδετο

21 x 14 εκ, 356 σελ.

Περιγραφή

Το κεντρικό θέμα αυτού του βιβλίου είναι η εξέλιξη της παγκόσμιας περιβαλλοντικής διακυβέρνησης και η κριτική ανάγνωση των αποτελεσμάτων της πιο πρόσφατης οικουμενικής Διάσκεψης του ΟΗΕ για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (Ρίο+20). Εξετάζει ειδικότερα ποια είναι τα βασικά ζητήματα που συνδέονται με την περιβαλλοντική κρίση και τις λύσεις που προτείνονται για την αντιμετώπισή της. Αναλύει και εξηγεί το σύστημα περιβαλλοντικής διακυβέρνησης, δηλαδή πώς οι πρωταγωνιστές της διεθνούς πολιτικής καταπιάνονται με τα ζητήματα αυτά και πώς τα διαχειρίζονται, και αξιολογεί τις λύσεις που υιοθετήθηκαν για την αντιμετώπισή τους. Μέσα από το παράδειγμα του περιβάλλοντος, αναζητεί τον ρόλο των διεθνών θεσμών και επιχειρεί να απαντήσει στο ερώτημα κατά πόσον η κανονιστική παρέμβαση αποτελεί αναγκαία και επαρκή προϋπόθεση για την αποτελεσματική προστασία του περιβάλλοντος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]

ΠΡΟΛΟΓΟΣ
ΣΥΝΤΟΜΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Ρίο συν ή πλην 20;
ΜΕΡΟΣ Α: ΤΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ
1. Η ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΟΣ ΩΣ ΖΗΤΗΜΑ ΔΙΕΘΝΟΥΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ - Ο ΔΙΑΛΟΓΟΣ
Η διεθνοποίηση του περιβάλλοντος
Από τη Στοκχόλμη στο Ρίο+20: χαρακτηριστικά και στόχοι της διεθνούς περιβαλλοντικής συνεργασίας
Η Διάσκεψη των Ηνωμένων Εθνών για το Ανθρώπινο Περιβάλλον (Στοκχόλμη, 1972)
Η Διάσκεψη για το Περιβάλλον και την Ανάπτυξη (Ρίο, 1992)
Η Διάσκεψη για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη (Γιοχάνεσμπουργκ, 2002)
Η Διάσκεψη για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη Ρίο+20 (Ρίο, 2012)
ΚΕΦΑΛΑΙΟ 2. Ο (ΑΤΕΛΗΣ Ή ΑΝΕΦΙΚΤΟΣ;) ΕΚΔΗΜΟΚΡΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑΣ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΗΣ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ - ΟΙ ΠΡΩΤΑΓΩΝΙΣΤΕΣ
Από τη διεθνή περιβαλλοντική συνεργασία στην παγκόσμια περιβαλλοντική διακυβέρνηση
Οι παραδοσιακοί πρωταγωνιστές: τα κράτη
Αναπτυγμένα και αναπτυσσόμενα κράτη
Κίνητρα, συμφέροντα και προσδοκίες
Οι νέοι δρώντες
Διεθνείς οργανισμοί και διεθνή όργανα
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
Μη κυβερνητικές οργανώσεις
Επιχειρήσεις
Επιστημονική κοινότητα
Μια ανοιχτή συμμετοχική διαδικασία ή ένα νέο είδος κορπορατισμού;
3. Η ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΚΑΘΕΣΤΩΤΩΝ - ΟΙ ΛΥΣΕΙΣ
Παραδοσιακές μορφές περιβαλλοντικής διακυβέρνησης: διεθνή καθεστώτα
Η φυσιογνωμία των καθεστώτων: ορισμός και βασικά χαρακτηριστικά
Διαμόρφωση και εξέλιξη των καθεστώτων
Νέοι μηχανισμοί περιβαλλοντικής διακυβέρνησης
Διεθνικά καθεστώτα
Υβριδικά καθεστώτα ή 'συμπράξεις' δημοσίου-ιδιωτικού τομέα
Η αποτελεσματικότητα των περιβαλλοντικών καθεστώτων
Ορισμός και μέθοδοι αποτίμησης
Παράγοντες αποτελεσματικότητας
ΜΕΡΟΣ Β: ΤΑ ΔΙΛΗΜΜΑΤΑ
4. ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ, ΒΙΩΣΙΜΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΚΑΙ Ο ΤΡΙΤΟΣ ΔΡΟΜΟΣ ΤΗΣ ΠΡΑΣΙΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Από το Ρίο του 1992 στο Ρίο του 2012
Αναζητώντας τα αίτια της αποτυχίας...
...και τις δυνητικές λύσεις
Πράσινη οικονομία
Ένα νέο πρότυπο για το 'μέλλον που επιθυμούμε'...
...ή ένα ακόμη οξύμωρο σχήμα;
Ο ρόλος των διεθνών θεσμών και οι πολιτικές επιλογές
5. Η ΕΝΔΥΝΑΜΩΣΗ ΤΟΥ ΘΕΣΜΙΚΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ: ΝΕΟΙ ΘΕΣΜΟΙ Ή ΑΝΑΔΙΑΤΑΞΗ ΤΟΥ ΥΦΙΣΤΑΜΕΝΟΥ ΠΛΑΙΣΙΟΥ
Οι θεσμικές αδυναμίες του συστήματος διακυβέρνησης
Κατακερματισμένο ή πολυκεντρικό σύστημα;
Πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα της πολυδιάσπασης
Θεσμικές αρρυθμίες και άλλα ελλείμματα
Οι μεταρρυθμίσεις του Ρίο+20
Η ελλειπτική ατζέντα
Η κατάργηση της Επιτροπής Βιώσιμης Ανάπτυξης
Η (ατελέσφορη) προσπάθεια αναβάθμισης του UNEP
Από την περιβαλλοντική διακυβέρνηση στη διακυβέρνηση για τη βιώσιμη ανάπτυξη
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ
ΠΑΡΑΡΤΗΜΑ: ΠΙΝΑΚΑΣ ΒΑΣΙΚΩΝ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΚΩΝ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΩΝΙΩΝ
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ