Ο Βοτανικός και η γύρω περιοχή, η Ιερά οδός και τα ερημωμένα γκαράζ, ένα σχέδιο δράσης για ληστεία χρηματαποστολής άριστα οργανωμένο και καλοδουλεμένο. Με τις αναποδιές του, με τις εξελίξεις του, με τους δισταγμούς του. Εμετικά αληθοφανές ως προς τους φόνους και τις δολοφονίες (δεν περίμενα ποτέ ότι ο συγγραφέας θα με έκανε να ανακατεύομαι σε κάθε σελίδα σχεδόν), έχουμε περιγραφές χυμένων μυαλών, σωστό σχεδιασμό βόμβας, κινηματογραφικό σχέδιο απόδρασης, λες και διάβαζα σενάριο ταινίας που δεν έχει τίποτα να ζηλέψει από το Χόλυγουντ.

Ανθρώπινο και συγκινητικό γιατί γνωρίζουμε αποσπασματικά εικόνες από τη ζωή των θυμάτων του μακελειού του Βοτανικού πριν τη μεγάλη έκρηξη, οικογενειακά μυστικά, συμπεριφορές, νοοτροπία. Έξυπνη η ιδέα να ταιριάξει ο συγγραφέας τα θύματα της έκρηξης με τα επτά θανάσιμα αμαρτήματα. Στενοχωρέθηκα με τον δύσμοιρο Αλβανό που σκότωσε ο Μιχάλης για να πάρει τη θέση του ως πτώμα κι έτσι ο Μιχάλης να κυκλοφορεί ελεύθερος αγκαλιά με τα χρήματα.

Ανατρεπτικό γιατί διαβάζεις για μια ληστεία σε μορφή ημερολογίου (αφηγείται ο Μιχάλης) όμως μετά την έκρηξη και τη ληστεία γιατί κατευθύνεται στο σπίτι του αδερφού του στην Κέρκυρα; Ποιο είναι το τελευταίο σκέλος του σχεδίου του; Στη συνέχεια διαβάζουμε την ιστορία από τη μεριά του αδερφού του Μιχάλη και στο τέλος μας εξηγεί η κοπέλα του Μιχάλη πώς τελειώνει η ιστορία. Η μία ανατροπή πίσω από την άλλη, πρόσωπα που δεν προλαβαίνεις να αγαπήσεις ή να μισήσεις και εγκαταλείπουν το βιβλίο!

Και μέσα σε αυτήν την ιστορία έχουμε χιούμορ, κλείσιμο ματιού του συγγραφέα προς τον αναγνώστη, άμεσες σκέψεις, ειλικρίνεια, αγωνία, ελπίδα, όνειρα για ένα καλύτερο αύριο, ρομαντισμό, βία και αίμα. Θα θυμάμαι για καιρό αυτό το βιβλίο.

Μιας και είμαι της ίδιας νοοτροπίας συγκράτησα αυτό το απόσπασμα για την ατμόσφαιρα των οικογενειακών εορτών:

"...Αν υπάρχει μια καταθλιπτική μέρα αυτή είναι η πρώτη Ιανουαρίου. Όλες οι ετοιμασίες, όλες οι γιορτές, όλη η χαρά έχουν σβηστεί μονοκοντυλιά κι έχουν έρθει ο μεσημεριανός πονοκέφαλος, τα κλειστά ρολά των καταστημάτων, τα ξεκολλημένα στολίδια που παρασύρει ο αέρας και η καθολική σκέψη ότι όλα τέλειωσαν, η άχαρη ζωή ξαναρχίζει, η ρουτίνα ξαναεφορμά παντού, σε όλους. Αν πρόκειται να τινάξεις κάποια μέρα τα μυαλά σου στον αέρα, κανένας δε θα σε κατηγορήσει αν το κάνεις την Πρωτοχρονιά" (σελ. 97).