«Σε λίγες μέρες γεννιέται ο γιος του Θεού που ήρθε στη γη για να μας διδάξει την αγάπη. Αγάπη για κάθε άνθρωπο, όποιος κι αν είναι, απ’ όπου κι αν προέρχεται, ό,τι χρώμα κι αν έχει, όποιες συνήθειες κουβαλά. Δεν θα αισθανόμουν καλά να γιορτάσω Χριστούγεννα μ’ ένα φουσκωμένο κουμπαρά και να ξέρω πως στο διπλανό σπίτι, ένα παιδάκι πεθαίνει από το κρύο. Αν δεν ενδιαφερθούμε ο ένας για τον άλλο, θα μοιάζουμε με ψεύτικες κούκλες! Θα στρώνουμε μετάξια και βελούδα στο σπίτι μας, θα τα ντύνουμε με χρυσόσκονη και μπάλες, ακόμα θα πηγαίνουμε και στην εκκλησία τα Χριστούγεννα, για να κάνουμε και τα θρησκευτικά μας καθήκοντα, αλλά θα στέλνουμε και πάλι το Χριστό να γεννηθεί μέσα σ’ ένα σταύλο. Κι αυτό δεν το θέλω. Θέλω να αγαπάω τους ανθρώπους και το Θεό ουσιαστικά και όχι μόνο τυπικά.» Αυτά είναι τα λόγια της Έλενας που συνόδευαν την ωραία της θυσία. Μια μικρή μεγάλη θυσία που ο Θεός φρόντισε να έχει μια ωραία και άμεση ανταπόδοση. Γιατί, «ζητεῖτε δὲ πρῶτον τὴν βασιλείαν τοῦ Θεοῦ καὶ τὴν δικαιοσύνην αὐτοῦ, καὶ ταῦτα πάντα προστεθήσεται ὑμῖν» (Ματθ. 6, 33).