Εμπειρίες, όνειρα, παρελθόν και το βασανιστικό τώρα. Ότι έχει να κάνει με το ρήμα αισθάνομαι, φαντάζομαι, φοβάμαι, ονειρεύομαι, στερούμαι, πεθαίνω. Και ένα μεγάλο Υπάρχω. Τα ρήματα που συνθέτουν την υπαρξιακή αγωνία και καταλήγουν στην προσπάθεια του ανθρώπου να κατανοήσει τον γύρω κόσμο, μα αδυνατεί διότι χάνεται στις ίδιες του τις αισθήσεις και εντυπώσεις· αποτυγχάνει να εκπληρώσει την αθανασία.
Τέλος, όλα τα κείμενα μαζί καταλήγουν στην ιδέα της ανθρώπινης οντότητας και αγωνίας της ύπαρξης, σαν ψευδαίσθηση. Συμπυκνώνουν το απόσπασμα της `Ασκητικής` που λέει πως - ήσυχα, καθαρά, κοιτάζω τον κόσμο και λέω: όλα τούτα που θωρώ, γρικώ, γεύουμαι, οσφραίνουμαι και αγγίζω είναι Πλάσματα του νου μου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]