Το βιβλίο αυτό εξετάζει τον Ελληνισμό της Διασποράς -σχεδόν στο σύνολο του- και τις διαδικασίες ένταξης και ενσωμάτωσής του στις δομές, τους θεσμούς και τον πολιτισμό του ελληνικού εθνικού κράτους. Επιχειρεί επομένως να παρουσιάσει το ιστορικό πλαίσιο πριν και μετά την εγκατάσταση στην Ελλάδα πληθυσμιακών ομάδων του ελληνισμού της «καθ` ημάς Ανατολής» και της ελληνικής Διασποράς. Το βιβλίο αποτυπώνει επίσης την αλληλεπίδραση του Ελληνισμού της Διασποράς με τους Ελλαδίτες, την αλληλεπίδραση δηλαδή κοινωνικών ομάδων που ναι μεν έχουν κοινές εθνικές καταβολές, είναι όμως φορείς διαφορετικών αντιλήψεων, κοινωνικής συμπεριφοράς, παραδόσεων και κοινωνικών προτύπων. Παράλληλα, το βιβλίο παρουσιάζει και τη σύγχρονη τραγωδία του ελληνικού έθνους, όπως εξελίχθηκε στο δεύτερο ήμισυ του 20ού αιώνα, οπότε ο Ελληνισμός στις περιοχές που εξετάζονται στη μελέτη αυτή εξαναγκάστηκε να εγκαταλείψει πατρογονικές εστίες στις οποίες είχε ιστορική διαδρομή εκατονταετιών (αν όχι χιλιετιών), με αποτέλεσμα να συρρικνωθεί η οικουμενικότητα που είχε εντωμεταξύ αποκτήσει ο ελληνικός πολιτισμός.