Το γεγονός της συμμετοχής της γυναίκας στο στρατό δεν μπορεί παρά να είναι κοινωνικά σημαντικό και με εξαιρετικό ενδιαφέρον για την εποχή μας και τις ανθρώπινες κοινωνίες. Όπως σ` όλα τα κοινωνικά επίπεδα, το είδαμε άλλωστε και σε όλα τα πεδία της μάχης: η Γυναίκα Στρατιώτης μετεξελίσσεται προοδευτικά σε Γυναίκα Πολεμιστή, προσαρμοζόμενη επιπροσθέτως στις κοινωνιολογικές μεταλλάξεις του πολεμικού φαινομένου. Η «αρρενοποίηση» του στρατιώτη δεν είναι απαραίτητη προϋπόθεση για την στρατιωτικοποίηση του πολεμιστή ανεξάρτητα μάλιστα από το φύλο του, συνδεόμενη πάντα με τις σύγχρονες ανάγκες και την επαγγελματικοποίηση που επιχειρείται τα τελευταία χρόνια στους στρατούς κρατικού τύπου και τα θεσμικά τους χαρακτηριστικά. Ήταν πλέον γεγονός πως το μοντέλο της πατριαρχικής κοινωνίας εξωραΐζεται και ο θεσμός στρατός, ενεργό κομμάτι της κοινωνίας δεν μπορούσε να παραμείνει εσαεί κλειστός για το γυναικείο φύλο και ανεπηρέαστος.
Με το έργο αυτό γίνεται η πρώτη συστηματική κοινωνιολογική προσέγγιση του φαινομένου για την ελληνική βιβλιογραφία, προκειμένου να φωτιστούν επιστημονικά οι πτυχές της διαφυλικότητας στις Ένοπλες Δυνάμεις, ενώ έχουν περάσει 35 χρόνια από την ημέρα που οι πρώτες ελληνίδες ντύθηκαν στο χακί και, πολύ πρόσφατα, την ώρα που η Νορβηγία θέσπιζε την υποχρεωτική στράτευση γυναικών, γινόταν πραγματικότητα η πρώτη γυναίκα Αναπληρωτής Υπουργός Εθνικής Άμυνας στην Ελλάδα.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]