Τα συναισθήματα συνοδεύουν το μεταφυσικό γεγονός της αγάπης, αλλά δεν το συνιστούν· τα δε συναισθήματα που συνοδεύουν την αγάπη μπορεί να είναι πολύ διαφορετικά. Αυτό που ένιωθε ο Ιησούς για τον δαιμονισμένο είναι πολύ διαφορετικό από αυτό που ένιωθε για τον αγαπημένο μαθητή· η αγάπη όμως είναι μία.
Τα συναισθήματα ενοικούν στον άνθρωπο, ο άνθρωπος όμως ενυπάρχει μέσα στην αγάπη του. Η αγάπη δεν προσκολλάται σε κάποιο Εγώ, ως εάν Συ να ήσουν απλώς το αντικείμενο ή το `περιεχόμενό της`. Είναι μεταξύ του Εγώ και του Εσύ. Όποιος δεν το ξέρει αυτό, δεν το ξέρει δηλαδή με όλο του το είναι, δεν γνωρίζει την αγάπη, ακόμη κι αν αποδίδει σ` αυτήν τα αισθήματα τα οποία βιώνει, γεύεται, απολαμβάνει, εκφράζει...
Η αγάπη είναι εφικτή μόνον αν κάποιος δεν είναι υποχρεωμένος να αγαπά, άρα μπορεί να επιλέξει ελεύθερα να αγαπά. Η ελευθερία των επιλογών απαιτεί ένα ιδιαίτερο είδος προσοχής και εγρήγορσης, που μας επιτρέπει να αποκρινόμαστε στο Θεό, στον κόσμο και μεταξύ μας με τον τρόπον εκείνο που είχε στην πρόθεσή του ο Θεός, όταν μας έπλασε. Είμαι μόνος και λαχταρώ κάποιον άλλον εκτός από τον εαυτό μου. Πλησιάζοντάς τον, διακρίνω διαφορές που με ενοχλούν. Αν αρνηθώ τις μεταξύ μας διαφορές, δεν μπορώ να υπερβώ τον εαυτό μου. Αν δεν καταφέρω να υπερβώ τον εαυτό μου, αρνούμαι την αγάπη του Θεού που θέλει, μέσ` από μένα, να εκφραστεί στον κόσμο.
Αν επιλέξω την αγάπη του Θεού έναντι της αυταρέσκειάς μου, ανακαλύπτω τον κόσμο και γίνομαι ο εαυτός μου. Βρίσκω κοινούς τόπους με όλους εκείνους που δεν είναι ο εαυτός μου. Βαδίζοντας μαζί, αναγνωρίζω ότι καθένας από αυτούς είναι ο πλησίον μου. Αγαπώντας τον πλησίον μου, ανακαλύπτω ότι καθένας τους `κέκρυπται συν τω Χριστώ εν τω Θεώ`. Είμαι και πάλι μόνος, αλλά δεν είμαι πια `Εγώ`, είναι ο Χριστός που ζει μέσα μου· Αυτός έχει γίνει `τα πάντα τοις πάσι`.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]