Το βιβλίο αυτό απευθύνεται στους φοιτητές, στους εκπαιδευτικούς αλλά και σε κάθε ενδιαφερόμενο για την ιστορία και τη διδασκαλία της. Συντάσσεται με την αντίληψη ότι απέναντι στο φιλοσοφικό αίνιγμα της αγεφύρωτης ανοικειότητας ανάμεσα στο παρελθόν και στο παρόν απαιτείται από το μελετητή, πέρα από την αναγκαιότητα της πολυμάθειας, μια γνωστική αλλά και συναισθηματική πολυφασία, όταν επιχειρήσει να αναμετρηθεί με ζητήματα τα οποία εγγενώς υπόκεινται σε μια διαρκή, γοητευτική συνάμα και βασανιστική, αναδιαπραγμάτευση.
Διερευνώντας λοιπόν ένα αρκετά μεγάλο μέρος της σύγχρονης βιβλιογραφίας, το βιβλίο καλεί τη Διδακτική της Ιστορίας σε έναν εντατικό συμπροβληματισμό με τη Φιλοσοφία της Ιστορίας και αποπειράται να αγγίξει τα μείζονα ιστοριογραφικά, φιλοσοφικά, ψυχολογικά, παιδαγωγικά και διδακτικά ζητήματα που σχετίζονται με τη διδασκαλία της ιστορίας, όπως είναι η ωφέλεια της ιστορίας και η ιστορική γνώση, το ιστορικό γεγονός και η έννοια του χρόνου, το ιστορικό ερώτημα και η ιστορική αφήγηση, η ιστορική ενσυναίσθηση, η χρήση των ιστορικών πηγών κ.ά.
Τέλος, παρουσιάζει συγκεκριμένους, εναλλακτικούς τρόπους με τους οποίους οι εκπαιδευτικοί μπορούν να προσεγγίσουν τα ιστορικά θέματα μέσα στη σχολική τάξη.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]