Το βιβλίο πραγματεύεται με τρόπο ασυνήθιστο ορισμένες κεντρικές πτυχές της αρχαίας ελληνικής τραγωδίας, καθώς και την επιρροή που αυτή έχει ασκήσει μέχρι σήμερα στην ανάπτυξη του θεάτρου, των εικαστικών τεχνών και της μουσικής της Ευρώπης. Τα αρχαία ελληνικά κείμενα τοποθετούνται από τον συγγραφέα στο ευρύτερο κοινωνικό πλαίσιό τους, ενώ, παράλληλα, τα πρόσωπα των εξεταζόμενων δραμάτων προσεγγίζονται με τρόπο ψυχαναλυτικό, ώστε να αποκαλυφθεί πόσο βαθιά κατανοούσαν τους ανθρώπους οι δραματουργοί του 5ου αι. π.Χ. και να εξηγηθούν οι ανθρώπινες σχέσεις και οι αγώνες τους με σκοπό να καθυποτάξουν το συναίσθημα στη λογική. Στην αφήγησή του, ο συγγραφέας παρεμβάλλει φιλοσοφικούς (ανά)στοχασμούς και προσωπικές του εκτιμήσεις για τους συγγραφείς, τις τραγωδίες, τα δραματικά πρόσωπα και τα έργα τέχνης που εξετάζει στο βιβλίο, στηριζόμενος πάντα στη μακροχρόνια περιπατητική του σταδιοδρομία ως καθηγητής, νομικός, σύμβουλος επί γεωπολιτικών θεμάτων, ερασιτέχνης βιογράφος και ζωγράφος.
Αναλύοντας το προσεκτικά επιλεγμένο πρωτότυπο υλικό του, προσπαθεί επίσης να αναδείξει την ομορφιά και τη λιτότητα των κλασικών κειμένων, τα οποία, τείνοντας πάντα προς την εκφραστική πυκνότητα, προσομοιάζουν περισσότερο με την αγγλική λόγια γραφή παρά με την πηγαία, αλλά ενίοτε υπερβολική, έκθεση συναισθημάτων που χαρακτηρίζει τον μεσογειακό κόσμο. Το κείμενο συνοδεύουν έγχρωμες εικόνες, οι οποίες παρουσιάζουν κυρίως σκηνές από τα θεατρικά έργα που αναλύονται στο βιβλίο.
[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]