Το κοινωνικό μοντέλο της Ευρώπης - το σύστημα πρόνοιας και κοινωνικής προστασίας - θεωρείται από πολλούς το κόσμημά της. Αυτό δίνει στις ευρωπαϊκές κοινωνίες τις διακριτές τους ιδιότητες της κοινωνικής συνοχής και της μέριμνας για τις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια το κοινωνικό μοντέλο δέχεται έντονες πιέσεις σε πολλά κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης - η ανεργία, λόγου χάρη, επιμένει πεισματικά να βρίσκεται σε υψηλά επίπεδα. Οι εντάσεις που προέκυψαν τροφοδότησαν την απογοήτευση συνολικά για το ευρωπαϊκό εγχείρημα, η οποία κορυφώθηκε με την απόρριψη του προτεινόμενου Ευρωσυντάγματος. Η μεταρρύθμιση του κοινωνικού μοντέλου είναι συνεπώς επείγον ζήτημα. Και πρέπει να συμβαδίσει με την προσπάθεια αναζωογόνησης της οικονομικής ανάπτυξης. Οι χώρες με τις χειρότερες επιδόσεις τα τελευταία χρόνια μπορούν να μάθουν πολλά πράγματα από κράτη που τα κατάφεραν πιο αποτελεσματικά. Πρέπει ωστόσο, να σκεφτούμε και πιο ριζικές αλλαγές, μπροστά στον αντίκτυπο της παγκοσμιοποίησης, της ραγδαία αυξανόμενης πολιτισμικής διαφορετικότητας και της μεταβαλλόμενης δημογραφικής σύνθεσης. (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]