Έκατσα πάλι πλάι στον Λάγιο, κι αρχίσαμε να τραγουδάμε, μαζί κι ένας φίλος που δεν έφευγε ποτέ από την Αθήνα, πού ποτέ του δεν ταξίδευε. Τώρα, καθώς μεθάμε ξανά, μου `ρχονται στο μυαλό το ζ` και το ι` των `Μικρών σημειώσεων επί της δράσεως` (όλα, μα όλα τα κορίτσια τριγύρω μου και η νύχτα - αόμματο θηλαστικό, μουγκό σαυροειδές, λαβύρινθο κτήνος· που φτάνει). Τα θολά βλέμματά μας, τα βραχνά βλέμματά μας, η ρήξις των τριχοειδών, τα τραγούδια μας, η λογοτεχνία. Γ.-Ι.Μ.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]