Η Επιχειρηματικότητα, ως έννοια και κοινωνικοοικονομικό χαρακτηριστικό, υπερβαίνει το αντικειμενικό φαινόμενο της Επιχείρησης. Κατά μία έννοια, η Επιχείρηση αποτελεί έκφραση επιχειρηματικότητας, χωρίς όμως η τελευταία να εξαντλείται σ’ αυτό. Επιπλέον, η Επιχειρηματικότητα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως «διεργασία» μάλλον, παρά ως ιδιότητα τοποθετημένη χωρο-χρονικά σε συγκεκριμένες περιόδους της οικονομικής και κοινωνικής ανέλιξης των ατόμων. Πλήθος παραμέτρων επηρεάζουν και προσανατολίζουν τη διεργασία αυτή. Της επιτρέπουν άλλοτε μεν να εκφραστεί αντικειμενικά με άμεσο τρόπο (π.χ. ίδρυση επιχείρησης ή και διακοπή της λειτουργίας της), άλλοτε έμμεσα μόνο (π.χ. διεύρυνση της εφικτότητας ανάληψης επιχειρηματικής δράσης), σε άλλες τέλος περιπτώσεις να διατηρηθεί σε λανθάνουσα κατάσταση. Στη μελέτη αυτή έγινε προσπάθεια να θιγούν ορισμένες από τις [. . .] πτυχές της Επιχειρηματικότητας στην Ελλάδα. Με εφαρμογή μεθοδολογίας έρευνας-πεδίου και με βασικό σημείο αναφοράς παρόμοια έρευνα της 10ετίας του 1960, συγκεντρώθηκαν πληροφορίες από 500 επιχειρήσεις του μεταποιητικού τομέα και των υπηρεσιών και διερευνήθηκε μια μεγάλη σειρά από οικονομικά, κοινωνικά, μορφωτικά και άλλα χαρακτηριστικά των επιχειρηματιών. Εξετάστηκαν τα κίνητρά τους για εμπλοκή σε επιχειρηματική δράση, τα προβλήματα που αντιμετωπίστηκαν, οι λύσεις που εφαρμόστηκαν κ.ά. Μέσα από συσχετίσεις διαφόρων χαρακτηριστικών μεταξύ τους έγινε δυνατό να επαληθευτούν ή, σε άλλες περιπτώσεις, να απορριφθούν «υποθέσεις» που η διεθνής βιβλιογραφία προτείνει για άλλες χώρες και άλλα πολιτισμικά περιβάλλοντα. Τέλος, προβάλλονται τρόποι με τους οποίους θα ήταν δυνατό να ενθαρρυνθεί η Επιχειρηματικότητα στη χώρα μας. [. . .]

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]