Η νεωτερική έννοια της «απόγνωσης» διαφέρει από την παραδεδομένη έννοια της «απελπισίας». Είναι έλλειψη γνώσης και όχι ελπίδας, είναι η ολική αμφιβολία. Τη διαλεκτική της ανάπτυξη στην «Ασθένεια προς θάνατο» του Κίρκεγκωρ (Kierkegaard: 1813-1855) ανασκευάζει ο Τόυνισσεν. «Αρνούμαι άμεσα να είμαι ό,τι είμαι»: Σ` αυτό ανάγεται και όλη η ανάλυση της απόγνωσης, που δεν ξεπερνά τελικά την «απελπισία» στη χρονική διάστασή της. Όμως, αυτό που ανανεώνεται προπαντός από την κιρκεγκοριανή ανάλυση είναι κάτι άλλο: η διαλεκτική μέθοδος. Η πίστη ότι όλα είναι δυνατά ξεπερνά την απελπισία, αλλά είναι και ένα άλμα έξω από τη διαδικασία, που ολοκληρώνει την ίδια τη διαδικασία της γνώσης.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]