Εάν ο Μύθος αποτελεί συγκεφαλαίωση της Παραδόσεως, η Ιδεολογία εκφράζει την χειραφεσία από την παράδοση και την υποκατάσταση της εμπειρίας από μια νοητική κατασκευή. (. . .) Εάν λογίσουμε την ιδεολογία ως συνειδητή παρέμβαση των διανοουμένων για τη συγκρότηση ενός συστήματος πεποιθήσεων στο οποίο ορισμένες αξίες της νεωτερικότητας εμπλέκονται με παραδοσιακά σύμβολα, ο Σπυρίδων Ζαμπέλιος εστάθηκε ο ιεροφάντης του νεοελληνισμού, αποκαθιστώντας με τρόπο αληθοφανή το ρόλο του νεώτερου ελληνισμού στο τρισχιδές σχήμα της διαχρονικής ενότητας που προτείνει. Η ελληνοχριστιανική ιδεολογία γίνεται το όχημα ενός μεταφυσικοποιημένου ελληνισμού που, μάλλον, είναι ελάχιστα ελληνικός και αρκετά ανορθόδοξος.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]