Μία από τις μειονότητες που διαβιεί σήμερα στο έδαφος της Δημοκρατίας της Τσεχίας είναι και η ελληνική κοινότητα. Η πλειοψηφία της εξακολουθεί να διατηρεί ελληνική εθνική συνείδηση, παράλληλα όμως έχει ενταχθεί πλήρως στην τσεχική κοινωνία. Παρότι οι πολίτες ελληνικής εθνικότητας αποτελούν σήμερα -σε ακόμη μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι προ πεντηκονταετίας- ένα ελάχιστο ποσοστό στη σύνθεση των κατοίκων της Τσεχίας -σύμφωνα με τα αποτελέσματα της απογραφής του 1991 δεν έφταναν τότε ούτε τις τρεισήμισι χιλιάδες-, διαδραματίζουν ένα πολύ δραστήριο ρόλο στην οικονομική, κοινωνική και πολιτική ζωή της χώρας, που δεν περνά απαρατήρητος.
Το θέμα της ελληνικής διασποράς στην Τσεχοσλοβακία εγείρει εδώ και καιρό το δικαιολογημένο ενδιαφέρον της κοινής γνώμης τόσο στην Τσεχία όσο και στο εξωτερικό, κυρίως δε στην ίδια την Ελλάδα. Οι αντικειμενικές συνθήκες που επιτρέπουν την πολύπλευρη γνωριμία μαζί της, χωρίς επηρεασμούς από πολιτικούς περιορισμούς και ιδεολογικές προκαταλήψεις, διαμορφώθηκαν -όπως εξάλλου και για τη μελέτη άλλων θεμάτων της σύγχρονης ιστορίας -στο τέλος της δεκαετίας του `80. [...]
Η παρούσα εργασία φιλοδοξεί να επικεντρωθεί στις ιστορικές πλευρές της έρευνας. Στόχος της είναι να συμβάλει στην καλύτερη γνωριμία με τα αρχικά στάδια ανάπτυξης του ελληνισμού στην Τσεχοσλοβακία, ειδικότερα στο διάστημα 1948-1954. Γίνεται προσπάθεια το θέμα αυτό να εξετασθεί σε σχέση με τις διεθνείς εξελίξεις στην αρχική φάση του "ψυχρού πολέμου" μεταξύ Δύσης και Ανατολής, λαμβάνοντας παράλληλα υπόψη τις διεθνείς και εσωτερικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, τόσο στην περίδο του εμφυλίου πολέμου 1946-1949, όσο και μετά τη λήξη του, εξετάζοντας παράλληλα τις εξελίξεις στην Τσεχοσλοβακία και στις υπόλοιπες χώρες του Ανατολικού μπλοκ μετά το 1948. [...]

(από τον πρόλογο του συγγραφέα)