Η δύναμη των οπτικών εντυπώσεων που δημιουργούνται από την αρχιτεκτονική, τόσο στην εποχή μας όσο και στο παρελθόν, είχε σε μεγάλο βαθμό παραμεληθεί σε συζητήσεις της δεκαετίας του 1970 όπου η προσοχή επικεντρωνόταν στην πρακτική χρησιμότητα και σε άλλους οικονομικούς και κοινωνικούς παράγοντες. Ένας τέτοιος απολογισμός των ανθρώπινων αναγκών που πρέπει να ικανοποιηθούν από την αρχιτεκτονική θα παρέμενε όμως θλιβερά ελλιπής, αν δεν αναγνωρίζονταν οι οπτικές πλευρές των κτιρίων ως ποιότητες πρωταρχικής σημασίας.
Μια φρέσκια προσέγγιση είχε τότε καταστεί απόλυτα αναγκαία -μια απόπειρα, δηλαδή, ανάλυσης αυτών των ψυχολογικών ποιοτήτων με τη βοήθεια των αρχών της οπτικής αντίληψης. Η προσπάθεια που γίνεται σε αυτό το βιβλίο του Rudolf Arnheim - o οποίος θεωρείται, από την πρώτη δημοσίευση του έργου του Τέχνη και Οπτική Αντίληψη, ως αυθεντία στην ψυχολογική ερμηνεία των οπτικών τεχνών- αποτελεί πλέον διαχρονικό έργο και παραμένει επίκαιρη ακόμη και σήμερα. Καθώς στρέφει το έμπειρο μάτι του στις οπτικές πλευρές των κτιρίων, επεκτείνει τις θεωρίες του με νέα στοιχεία που αφορούν συγκεκριμένα την τέχνη του αρχιτέκτονα. Ο Arnheim διερευνά τις απροσδόκητες αντιληπτικές συνέπειες της αρχιτεκτονικής με τη συνηθισμένη του καθαρότητα και ακρίβεια. Ιδιαίτερου ενδιαφέροντος είναι η ενδελεχής ανάλυση της τάξης και της αταξίας στην αρχιτεκτονική σύνθεση, της φύσης του οπτικού συμβολισμού, καθώς και της σχέσης μεταξύ της πρακτικής λειτουργίας και της αντιληπτικής έκφρασης.
[...]