Η δραματοποίηση είναι δράση ποιητική και ποίηση δράσης. Είναι θεατρικό παιχνίδι χωρίς προκαθορισμένους ρόλους και περιορισμούς. Η δραματοποίηση προτρέπει σε δημιουργικότητα και αυτοσχεδιασμό.
Το γλωσσικό υλικό, παραμύθια, διηγήσεις, μυθολογήματα, παροιμίες, στίχοι, λέξεις, συλλαβές, φθόγγοι, ήχοι, κινητοποιείται, δρα και επιδρά στα σώματα των παιδιών, που το μεταφράζουν, το μετατρέπουν, το ερμηνεύουν, το εκφράζουν το καθένα με τον δικό του τρόπο.
Ο θησαυρός της γλώσσας διευρύνεται, εμπλουτίζεται και κινητοποιεί κάθε παιδί, που παίζοντας συνδέει όλο και περισσότερο τα στοιχεία του τόπου της γλώσσας, τα σημαίνοντα, με το σώμα του και με τους τόπους της μουσικής. [...]
Με τα παιχνίδια, με το γλωσσικό υλικό, με τη φωνή, με τη μουσική, με τον εμπλουτισμό της σωματικής κινητικότητας, παραστατικότητας, με την ανάπτυξη της δημιουργικής φαντασίας, με τις νέες διασυνδέσεις του συμβολικού και του εικονικού με το πραγματικό του σώματος, ο χώρος μετατρέπεται σε ποιητικό χώρο. Αυτό έχει σαν αποτέλεσμα την αναμόρφωση της ενδοχώρας του κάθε παιδιού, παραστατικά και ποιητικά. Τα περισσότερα τουλάχιστο μαθήματα, ασκήσεις, ενασχολήσεις στο Δημοτικό και στο Νηπιαγωγείο περνώντας απ` τον κεντρικό αγωγό της δραματοποίησης ανανεώνονται, ανασυντάσσονται και διευρύνουν τον ζωτικό χώρο του παιδιού.
Εδώ βέβαια μπαίνει μια προϋπόθεση: Ότι ο παιδαγωγός βρίσκεται σε διαλεκτική κίνηση με τα παιδιά, δρα σαν εκμαιευτής και τα ωθεί στην ανέλιξή τους, ενώ εμπλουτίζεται κι` ο ίδιος. [...]

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]