Μέσα στη μέθη της τελετουργικής μάχης με τα λιοντάρια, η Διοτίμα έρχεται αντιμέτωπη με τις πιο αρχέγονες απαγορεύσεις: μόνον έτσι θα μπορέσει να τις υπερβεί, να συμφιλιωθεί με τους προγόνους της, τους θεούς, λέοντες, και να ανακαλύψει τον εαυτό της. Όμως, στην οθόνη του φόβου, του πόθου, της αγριότητας, της θηλυκής βιαιότητας και του έρωτα, ο συγγραφέας προβάλλει ταυτόχρονα και τη σοφία της Ανατολής. Παίζοντας με τη διαφάνεια των λέξεων, αυτό το τόσο σύντομο αλλά ανεξάντλητο αφήγημα αγγίζει το ουσιώδες.
Η ιστορία της Διοτίμας διαβάζεται απνευστί σαν μια περιπέτεια, και ακτινοβολεί με όλη τη λάμψη της παραβολής.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]