Είναι ανυπολόγιστη η επιρροή που ασκεί, ακόμα και στον αδύναμο σωματικό οργανισμό, η δύναμη της ψυχής. Μέσα σε όσα έγιναν, αυτά που κάναμε κι εμείς οι ίδιοι στην κατοχή κι έπειτα στον εμφύλιο, το πρώτο και ίσως το μόνο που αξίζει να το λένε, να το θυμούνται και να το παραδίδουν στους άλλους είναι τούτη η απλή αλήθεια. Μια άλλη συνέχεια κι επιβεβαίωση, ένα άλλο "παρών" της ψυχής του ανθρώπου μέσα στη συνέχιση ενός χρονικού που ούτε αρχή φαίνεται να έχει ούτε τέλος...
... Ναι, σ` εκείνα τα χρόνια η μνήμη είναι φυσικό να γυρνά και να θυμάται έστω τα ίδια πράγματα που τα ζήσαμε και πέρασαν, αλλά δεν σώθηκαν, δεν εξαντλήθηκαν. Πάντα κάτι μας φωνάζει από κει πέρα, όπως μια φωνή που ακόμα δεν της απολογήθηκαν.

Μήτσος Αλεξανδρόπουλος