Το βιβλίο αυτό ξεκίνησε από το ενδιαφέρον μου για την ανακτορική αρχιτεκτονική και για τον λογοτεχνικό συμβολισμό ενός Βυζαντινού αυτοκράτορα που ανταποκρίνεται όσο και οποιοσδήποτε άλλος προαναγεννησιακός ηγεμόνας στην ιδέα του Μπούρκχαρτ για το «κράτος ως έργο τέχνης». Το ενδιαφέρον μου ενισχύθηκε όταν συνειδητοποίησα ότι αυτός ο «οικουμενικός άνθρωπος» δεν αποτελούσε ούτε έκθεμα για τον βυζαντινό πολιτισμό ούτε κύριο πρόσωπο στην παραδοσιακή μελέτη της ευρωπαϊκής ιστορίας. Τα κεφάλαια που ακολουθούν είναι το αποτέλεσμα της μακρόχρονης αναζήτησής μου για το γενικό πλαίσιο στο οποίο θα πρέπει να τοποθετηθεί το πολιτιστικό φαινόμενο του Μανουήλ Κομνηνού. (. . .)
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]