Κάθε τι που σκοπεί να απαλύνει την ωμότητα της αλήθειας, την τραχύτητα του πραγματικού, μειώνει αναπόφευκτα το κύρος των πλέον ιδιοφυών εγχειρημάτων, όπως και των εντιμότερων προθέσεων. Ο Κλεμάν Ροσέ, αναγνωρίζοντας μεγάλη ορθότητα στην παρατήρηση του Ερνέστο Σάμπατο ότι «μιά θεωρία οφείλει να είναι ανελέητη και στρέφεται κατά του δημιουργού της αν εκείνος δεν αντιμετωπίζει και τον ίδιο τον εαυτό του με ωμότητα», διερωτάται αν θα μπορούσαμε να προβάλουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό αρχών οι οποίες διέπουν την «ηθική ωμότητα» - ηθική της οποίας ο σεβασμός ή η ασέβεια προάγουν ή υπονομεύουν κάθε φιλοσοφικό έργο. Την ηθική αυτή συνοψίζει στην «αρχή της απόχρωσης πραγματικότητας» και στην «αρχή της αβεβαιότητας»: δύο αρχές που αποτελούν το αντικείμενο αυτού του βιβλίου.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]