Η «Αριστοτέλεια Συλλογιστική» αποτελεί την πρώτη, στην Ελλάδα, εκτενή ανάπτυξη της θεωρίας του συλλογισμού, όπως την εξέθεσε και τεκμηρίωσε ο Αριστοτέλης. Είναι γνωστό ότι στο λογικό corpus των έργων που συνέθεσαν το Όργανο, ο Αριστοτέλης έθεσε τις βάσεις της Λογικής. Στα Αναλυτικά πρότερα ο Σταγειρίτης παρουσίασε ειδικώς τη συλλογιστική του θεωρία, έκτοτε θεωρήθηκε ως ο θεμελιωτής της Συλλογιστικής. Το ενδιαφέρον για την εμβριθή ανάλυση του έργου αυτού -αμείωτο σε όλες τις φάσεις του πνευματικού πολιτισμού- εκτοξεύθηκε κατά το δεύτερο μισό του 20ου αιώνα με τη δημοσίευση των θεμελιωδών εργασιών των Lukasiwicz και Patzig. Στο πρώτο, γενικό, μέρος το παρόν βιβλίο θέτει και συζητεί κυρίως τα ερμηνευτικά προβλήματα, τα οποία συνδέονται με τη Συλλογιστική των Αναλυτικών προτέρων. Με τη διερεύνηση της έννοιας και της λειτουργίας του συλλογισμού αναδεικνύεται και η ακριβής αποστολή του ως οργάνου της σκέψεως. Στο δεύτερο, ειδικό, μέρος το βιβλίο παρακολουθεί έναν προς έναν τους επί μέρους συλλογιστικούς τρόπους και εξετάζει τη συμβολή τους στη λογική οργάνωση.

[Απόσπασμα από κείμενο παρουσίασης εκδότη ή έκδοσης]