Οι υπηρεσίες που πρόσφερε ο Σουηδός διπλωμάτης Πωλ Μον, σε συνδυασμό με τις γόνιμες πρωτοβουλίες που ανέπτυξε, υπήρξαν πράγματι ανεκτίμητες για τη χώρα μας. Ο Πωλ Μον γεννήθηκε το 1898 στη Στοκχόλμη, έχοντας ελβετικές ρίζες στην καταγωγή του. Σπούδασε στην Ολλανδία, την Ελβετία και τη Σουηδία και σε νεαρή ηλικία προσελήφθη στο υπουργείο Εξωτερικών της Σουηδίας, όπου ήδη εργαζόταν για πολλά χρόνια ο πατέρας του ως μεταφραστής. Τοποθετήθηκε ως γραφέας στη σουηδική πρεσβεία της Κωνσταντινούπολης το 1917, την εποχή δηλαδή που είχε κορυφωθεί ο Α` Παγκόσμιος Πόλεμος και η Τουρκία πολεμούσε στο πλευρό των λεγόμενων Κεντρικών Αυτοκρατοριών. Το 1928 εισήλθε στη διπλωματική υπηρεσία της Σουηδίας και του ανατέθηκαν έκτακτες αποστολές στο Αφγανιστάν, στη Συρία κα. Μετά από την έκρηξη του Β` Παγκοσμίου Πολέμου, ανέλαβε τη σημαντική λόγω των γεγονότων θέση του γραμματέα της σουηδικής πρεσβείας στο Παρίσι, με αρμοδιότητα την προστασία των γερμανικών συμφερόντων στη Γαλλία και την ανταλλαγή των Γερμανών και Γάλλων αμάχων πολιτών (1939 - 40). Αμέσως μετά υπηρέτησε επίσης ως γραμματέας της ίδιας πρεσβείας στο Βισύ, με αρμοδιότητα την προστασία των νορβηγικών και δανικών συμφερόντων (1940 - 41), ενώ στη συνέχεια ως πρώτος γραμματέας της σουηδικής πρεσβείας της Ρώμης είχε την αρμοδιότητα και την προστασία των σοβιετικών, μεξικανικών, δανικών και ισλανδικών συμφερόντων (1941 - 42). Από την τελευταία εκείνη θέση επελέγη και τοποθετήθηκε ως πρόεδρος της σουηδοελβετικής επιτροπής που σχηματίστηκε ύστερα από πυκνές διαβουλεύσεις του Διεθνούς Ερυθρού Σταυρού με τους Συμμάχους και τους Γερμανοϊταλούς χωριστά. Με την ιδιότητα αυτή ήρθε και εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα τον Σεπτέμβριο 1942, αναλαμβάνοντας αμέσως τα καθήκοντά του. Κατά τη διάρκεια της παραμονής του στην Αθήνα, ο Μον κατάφερε πράγματι πάρα πολλά. Τα οργανωτικά του προσόντα, σε συνδυασμό με τις διοικητικές του ικανότητες, είχαν ως άμεσο αποτέλεσμα τη δημιουργία ενός ογκώδους και πρωτοφανούς για τα ελληνικά δεδομένα μηχανισμού διανομής τροφίμων. Αν σκεφθεί κανείς τις ποικίλες αντιξοότητες που είχε να αντιμετωπίσει μια τέτοια οργάνωση, σε εποχή πολέμου μέχρις εσχάτων για τις δυο αντιμαχόμενες πλευρές, σε εποχή απελπισίας που ωθεί σε άμβλυνση αρχών και συνειδήσεων για ένα κομμάτι ψωμί ή λίγη σούπα, τότε μόνο θα μπορέσει να εκτιμήσει το μέγεθος της συμβολής του Μον για την επιβίωση του ελληνικού λαού.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]