Ανοίξτε τα μάτια, μας λέει η Alice Miller σε κάθε της βιβλίο. Ανοίξτε τα μάτια κι αντικρίστε όσα υπομείνατε στην παιδική σας ηλικία. Τα τείχη που χτίζουμε για να προστατευτούμε από την ανάμνηση των οδυνηρών εμπειριών των παιδικών μας χρόνων είναι ψηλά και ισχυρά, αλλά όχι απόρθητα. Μέσα από την προσωπική της ιστορία, μαρτυρίες παιδιών, επιστολές αναγνωστών της, αλλά και κείμενα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, η Miller προτείνει να δοκιμάσουμε τον απαγορευμένο καρπό της απωθημένης γνώσης: να εγκαταλείψουμε για λίγο τον παράδεισο των ψευδαισθήσεων και της απατηλής βεβαιότητας ως προς τους καλούς γονείς που έκαναν τα πάντα `για το καλό μας`, έτσι ώστε, μεγαλώνοντας τα παιδιά μας, να μην επαναλάβουμε κι εμείς τα ίδια λάθη. Στο στόχαστρο της κριτικής της δεν μπαίνουν μόνον οι γονείς, οι παιδαγωγικές τους μέθοδοι, η Εκκλησία ή οι δάσκαλοι, αλλά ακόμα και οι ψυχοθεραπευτές, η ψυχανάλυση και ο ίδιος ο `πατέρας` της, Sigmund Freud.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]