Ποτέ δε θα το πίστευε η Αννούλα πως η εικοσαήμερη παραμονή της σε μια κατασκήνωση, στην οποία μάλιστα είχε πάει με το ζόρι, θα έπαιζε καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση του χαρακτήρα της, αλλά και των σχέσεών της με τους γονείς και με τους συνανθρώπους της. «. . . Η Αννούλα, με έναν καλά κρυμμένο ενθουσιασμό πίσω από ένα ανέκφραστο πρόσωπο, ανέβηκε αργά αργά - παρ` όλο που ήθελε να τρέξει - σε ένα από τα επάνω κρεβάτια και είπε ψυχρά: `Εγώ θα κοιμάμαι εδώ`». Τι ήταν λοιπόν αυτό που άλλαξε τα δεδομένα; Τι έγινε τελικά κατά τη διάρκεια της κατασκηνωτικής περιόδου; (. . .)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]