Η μελέτη αυτή ανιχνεύει κειμενικά στοιχεία στις `Ιστορίες του Θουκυδίδη`, τα οποία οδηγούν στην ανάδυση μίας άλλης προβληματικής που αφορά στην ανάγνωση του γίγνεσθαι το οποίο αφηγείται το έργο του· πιο διακριβωμένα: η μελέτη αυτή εστιάζει την προσοχή της στο γίγνεσθαι όταν αυτό εκφεύγει, ή καί διαφεύγει, της αναγωγής του στο καθολικό, στην αναπαράσταση, στο πλαίσιο της ψευδοδιαλεκτικής καθολικού - συγκεκριμένου· πρόκειται για το γίγνεσθαι - πόλεμος, για το γίγνεσθαι - πόλεμος με προνομιούχες αναφορές του τον λόγο καί τη βία, το οποίο αφήνει, πράγματι, τη δυνατότητα να αναγνωσθεί ριζικά διαφορετικά και, επομένως, να αποκατασταθεί ως συνεχές του γίγνεσθαι, ως γίγνεσθαι - continuum. Η ανάγνωση αυτή επιχειρείται στο πλαίσιο μίας άλλης, καινοφανούς, διαλεκτικής, πέρα από την ψευδοδιαλεκτική καθολικού - συγκεκριμένου και τις εκφάνσεις της (πλατωνική, εγελιανή, μαρξι[στι]κή): στο πλαίσιο της ανακλαστικής διαλεκτικής, η οποία λαμβάνει, μέσα στις ιστορίες, τη μορφή της ανακλαστικής διαλεκτικής του λόγου και της βίας, της ανακλαστικής διαλεκτικής όχι των αναπαραστάσεων αλλά των κρυσταλλώσεων του λόγου και της βίας· το γεγονός, όμως, της εκκάλυψης της διαλεκτικής αυτής, επιτρέπει, με τη σειρά του, την επαναπόδοση της υλικότητας, της βαρύτητας, του βάθους και της σωματικότητας της πρόσληψης του γίγνεσθαι εκ μέρους του υποκειμένου. Η επαναπόδοση αυτή, η οποία επιτυγχάνεται από την ανακλαστική διαλεκτική του λόγου και της βίας, φαίνεται να προσφέρει την ιστορική πραγματικότητα, άρα: καί την ιστορική δυνατότητα, της άρνησης αναγωγής της πρόσληψης του κόσμου εκ μέρους του υποκειμένου στην επιφανειακότητα και ελαφρότητα του καθολικού - αναπαράστασης, καθώς, επίσης, καί της άρνησης υπαγωγής του υποκειμένου στο καθολικό το οποίο -όπως προκύπτει καί πάλι από τις ιστορίες- εκμηδενίζει πολλαπλά, κειμενικά, αξιολογικά, γνωσιακά και οντικά, το υποκείμενο - συγκεκριμένο· ακριβώς, όμως, εξαιτίας όλων αυτών, η ανακλαστική διαλεκτική του λόγου και της βίας έχει τη δύναμη και, συνεπώς, τη δυνατότητα να είναι ένα παραδειγματικό σχήμα της επίτευξης της κοινωνικής καί πολιτικής πράξης του υποκειμένου ως άμεσης και αυθόρμητης, μέσα στο κοινωνικό και πολιτικό γίγνεσθαι - πόλεμο, κομψά κεκαλυμμένο ή ωμά απροκάλυπτο πόλεμο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]