`... Η Χέιζελ είχε τα μάτια της μάνας της, παράξενα, πυρόφλογα, καθάρια σαν το νεράκι και στις φωτερές τους ίριδες έβλεπες χρυσαφένιες κουκίδες. Με το συγκρατημένο και τίμιο ύφος τους, μοιάζανε στα μάτια της αλεπουδίτσας. Τα μαλλιά της είχανε πιο πλούσιο χρώμα από του πατέρα της, ήταν πυρόξανθα σα τη γούνα της αλεπούς και οι τρόποι της, χαριτωμένοι και δειλοί, θύμιζαν ένα πλάσμα του άγριου δάσους.
Στάθηκε στο μονοπάτι πάνω από την καλύβα που φώλιαζε κάτω από τη στέγη κι ήτανε στο ίδιο ύψος με τις ρίζες του φράχτη, κοίταξε τον ήλιο που άρχισε να βουτάει. Το πορφυρό φως της δύσης έβαψε το παλιό σκισμένο φουστάνι της, το λεπτό της πρόσωπο και τα μάτια της, έτσι που στο τέλος νόμιζες πως είχε όλη βουτήξει μες στο αίμα. Η αλεπουδίτσα με την αναμονή στην έκφραση, και την όρεξη για το βραδινό φαΐ που δε θα αργούσε πια, κοίταζε με υποταγή όπου κοίταζε και η κυρά της κι ήτανε κι αυτή ντυμένη με την ίδια άγρια ομορφιά. Σταθήκανε κι οι δύο αντικρίζοντας τις κόκκινες λίμνες, πέρα στους μακρινούς λόφους, δύο μικρά κι ευαίσθητα πλάσματα, που είχανε να αντιμετωπίσουν την ειμαρμένη με πάθος και κουράγιο. Μες στο παγερό απόβραδο, στην ερημιά του λόφου μοιάζανε σε πλάσματα που τα `χει σημαδέψει η μοίρα για τον πόνο ή σχεδόν για το μαρτύριο...`

Η Μαίρη Γουέμπ, γέννημα-θρέμμα των θρύλων, των προλήψεων καί των παραμυθιών της Ουαλίας, αδερφώθηκε με το χώμα της, με τα σύννεφα, τους αγέρηδες, τα δάση της, τα πουλιά καί τα λουλούδια. Όλ` αυτά τα συνταίριασε με τη χαρά του καθημερινού μόχθου, με τους ανθρώπους με τον παράταιρο ψυχισμό καί με την τρυφερή αφοσίωση πού αισθάνεται για τα αδύναμα πλάσματα γύρω της.
Τόσο στο `Ακριβό φαρμάκι` όσο καί στην `Αλεπουδίτσα` πρωταγωνίστρια είναι ή ίδια ή Μαίρη Γουέμπ. Στήν `Αλεπουδίτσα` έγινε το κοκκινόξανθο πλάσμα με τα χρυσαφιά μάτια, με το πάθος για την ομορφιά καί τη δίψα για την ελευθερία πού τη φέρνει σε τέλεια αντίθεση με τον περίγυρό της καί την οδηγεί στον αφανισμό. Με τα δυο βιβλία της Μαίρης Γουέμπ δημιουργείται μια στενή σχέση ανάμεσα στον αναγνώστη καί τη συγγραφέα πού με την ακτινοβολία της τρικύμισε την καρδιά μας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]