Η αδαμάντινης αξίας αρετή, η αγάπη, είναι το απόσταγμα των θείων λόγων των Πατέρων της Εκκλησίας μας και η κινητήριος δύναμη της παρούσης μελέτης. Η θέρμη και η εκφραστική δεινότητά τους για την γνήσια, απερίσπαστη και άπειρη αγάπη, που οφείλει ο άνθρωπος προς τον Θεό - όχι βέβαια ως ανταπόδοση συναλλαγής αλλά ως αυθόρμητη και εκούσια προσφορά ζωής του δημιουργήματος προς τον Δημιουργό - αλλά και προς τον συνάνθρωπο, δεν μπορούν παρά να συγκινήσουν κάθε αγνή και πιστή χριστιανική ψυχή. (. . .) Ας αισθανθούμε λοιπόν μέσα από τα μελίρρυτα αγιοπατερικά λόγια το ευωδίασμα της αγάπης και είθε, με τη χάρη του Κυρίου, να προσφέρουμε τις καρδιές μας γόνιμη γη για να ανθίσει το αμάραντο άνθος της.

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]