Ο Ζωρζ Νταντέν είναι το έργο το πιο βαθύ, το πιο μαύρο που αφορά στην αταίριαστη κοινωνική συνύπαρξη. Ο Νταντέν είναι ο ήρωας που βρίσκεται αντιμέτωπος με μια σατανική κοινωνική μηχανή που επιβάλλει τις πιο άδικες ταπεινώσεις και στο τέλος τη συνθηκολόγηση (. . .). Μια από τις πιο σπαρακτικές στιγμές αυτού του έργου είναι η στιγμή που ο Νταντέν νομίζει ότι έχει τη δυνατότητα να σπάσει τα όρια του κύκλου του και να κερδίσει την καρδιά της Ανζελίκ. Είναι μια στιγμή τέλειου θεάτρου. Η Ανζελίκ είναι έξω από το σπίτι. Ζητά συγνώμη με όλη την καρδιά της και, για να αποφύγει την οργή των γονέων της, προτείνει στον σύζυγό της μια συναλλαγή. Αν της ανοίξει την πόρτα δεσμεύεται να του δώσει ό,τι εκείνος ποθούσε από εκείνην ανέκαθεν. Με μια λέξη θα αλλάξουν δυο ζωές - η ζωή τους. Στη σιωπή που ακολουθεί δυο καρδιές κοντεύουν να σπάσουν. Είναι τρομακτικό. (Roger Planchon)

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]