Το Ζεν είναι η αποκορύφωση, η υπέρβαση, τόσο της ινδικής όσο και της κινέζικης μεγαλοφυΐας. Η ινδική μεγαλοφυΐα έφτασε στην υψηλότερη κορυφή της με τον Βούδα και η κινέζικη μεγαλοφυΐα έφτασε στην υψηλότερη κορυφή της με τον Λάο Τσου. Η ουσία των διδασκαλιών του Λάο Τσου συναντήθηκαν και ενώθηκαν σε ένα ποτάμι, τόσο βαθιά, που τώρα δεν μπορούν να διαχωριστούν. Η ένωση είναι τόσο ολοκληρωτική, που είναι αδύνατον ακόμα και να κάνεις τη διάκριση ανάμεσα σε αυτά που ανήκουν στον Βούδα και σ` εκείνα που ανήκουν στον Λάο Τσου. Δεν πρόκειται απλώς για μια σύνθεση, αλλά για μια ολοκλήρωση. Από αυτή τη συνάντηση γεννήθηκε το Ζεν. Το Ζεν δεν είναι ούτε βουδιστικό ούτε ταοϊστικό και όμως είναι και τα δύο.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]