(. . .) Το βιβλίο του Γ. Ανσίμωφ δεν έχει σχέση με το επάγγελμά του και τον καλλιτεχνικό χώρο, αλλά με την τραγωδία της οικογένειάς του και το μαρτυρικό τέλος του ιερέα πατέρα του, π. Παύλου Ανσίμωφ. Ο π. Παύλος αναγνωρίστηκε ως Άγιος και νεομάρτυρας το 2005 από την Ιερά Σύνοδο της Ρωσικής Εκκλησίας. Η σταυρική πορεία του π. Παύλου δεν άφησε ανεπηρέαστη τη ζωή της υπόλοιπης οικογένειας. Ο Γ. Ανσίμωφ θεωρήθηκε αυτόματα το παιδί ενός `εχθρού του λαού`. Θα έπρεπε να σηκώσει το δικό του σταυρό, να αντιμετωπίσει ποικίλους πειρασμούς, κινδύνους, διώξεις κ.λπ. Όμως η ρίζα αποδείχθηκε πολύ δυνατή. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]