Φθινόπωρο 2011. Σε κεντρικό καφέ της Αθήνας ο μεταπτυχιακός φοιτητής του Πολυτεχνείου Ραφαήλ Σκαρλάτος γίνεται αυτόπτης μάρτυρας ενός τραγικού θανάτου. Ένα κιτρινισμένο ερωτικό σημείωμα κι ένα ψεύτικο facebook προφίλ θα παρασύρουν το νεαρό αυτόκλητο ντετέκτιβ στη δίνη μιας συγκλονιστικής ιστορίας, που εκτυλίσσεται παράλληλα με την έρευνά του στο διαδίκτυο. Μια μυστηριώδης εξαφάνιση κι ένας φόνος σ' ένα απομονωμένο εξοχικό σπίτι. Την υπόθεση αναλαμβάνει να εξιχνιάσει ο διοικητής της Υπηρεσίας Εγκληματολογικών Ερευνών, αστυνόμος Φαίδων Αγγέλου. Σύντομα θα λάβει ανώνυμα mail που θα υποδεικνύουν τον ένοχο. Είναι όμως πράγματι αυτός ο δολοφόνος; Και ποιος είναι ο άγνωστος πληροφοριοδότης; Πώς συνδέονται ένας φιλόδοξος δικηγόρος, μια αινιγματική γυναίκα, ένας άνθρωπος του υποκόσμου και το facebook σ' αυτήν την παράξενη ιστορία; Οι απαντήσεις δε θα είναι εύκολες για τον ασυμβίβαστο αστυνόμο Αγγέλου. Θα χρειαστεί τη βοήθεια κάποιου, που βρίσκεται πάντα ένα βήμα μπροστά του, για να φτάσει τελικά στην αλήθεια. Το 'Έχετε 9 κοινούς φίλους' είναι ένα σύγχρονο αστυνομικό μυθιστόρημα, με γρήγορο ρυθμό και κινηματογραφική πλοκή, από το ζευγάρι των πρωτοεμφανιζόμενων συγγραφέων Νίκου Βουτσινά και Έφης Λαμπρινίδου. Μια δύσκολη παρτίδα σκάκι, με φόντο την Ελλάδα της κρίσης και παίκτες το πάθος, το έγκλημα και τον απρόβλεπτο κόσμο του διαδικτύου. Εκεί όπου όλα μπορούν να συμβούν... (Από την παρουσίαση της έκδοσης)

'[...] Ο Jane L. έκανε τώρα επικόλληση το αρχείο κειμένου στον τοίχο του κι έπειτα έδωσε εντολή για 'Δημοσίευση' στον ιστότοπο. Σε ελάχιστα δευτερόλεπτα, το σύστημα τον ενημέρωσε ότι η ανάρτησή του ολοκληρώθηκε με επιτυχία. Δίχως να χάσει πολύτιμο χρόνο, πάτησε το πλήκτρο 'Ρυθμίσεις ασφαλείας' επιλέγοντας 'Απενεργοποίηση του λογαριασμού'. 'Είστε σίγουρος;' τον ρώτησε ειρωνικά ο υπολογιστής του κι εκείνος έκανε κλικ στο 'Ναι προς το παρόν. Ίσως επιστρέψω'. Έπειτα χτύπησε αποφασιστικά την εντολή 'Αποσύνδεση' χωρίς να συναινέσει σε οποιαδήποτε απoθήκευση του ζητήθηκε από την κεντρική μνήμη. Το μυστικό του ήταν πια ασφαλές. Έστρεψε αργά το βλέμμα του προς το δρόμο, κοιτάζοντας μέσα από το νοτισμένο τζάμι. Ψιχάλιζε. Απέναντι, στη διάβαση για τους πεζούς, μαζί με κανα - δυο ακόμα αμίλητους περαστικούς, η Stella K. περίμενε το φανάρι υπομονετικά ν' ανάψει πράσινο για να περάσει. Ο Jane L. έβγαλε προσεκτικά το περίστροφο από το μικρό ταξιδιωτικό τσαντάκι και το ακούμπησε κάτω από το τραπέζι, ανάμεσα στα γόνατά του. Ύστερα κάρφωσε τα μάτια στη διασταύρωση και κράτησε την αναπνοή του [...]'