Σήμερα είναι διάχυτη η άποψη ότι ο θεσμός της οικογένειας, το κύτταρο της κοινωνικής οργάνωσης, περνά περίοδο κρίσης. Κρίση, όμως, της οικογένειας σημαίνει (την) κρίση ολόκληρης της κοινωνίας. Για τα όσα «κακώς δρώμενα» επισυμβαίνουν στο κοινωνικό στερέωμα καθίσταται υπεύθυνη η οικογένεια, η οποία θεωρείται από τους επικριτές της ότι αδυνατεί να προσφέρει την απαραίτητη υποστήριξη και τη συναισθηματική ασφάλεια που χρειάζονται οι έφηβοι. (. . .) Μέσω της κοινωνικής ευαισθησίας που διέπει τις κριτικές αντιλήψεις των εφήβων επαναπροσδιορίζονται οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις που έχουμε για να στηρίξουμε την οικογένεια ως φορέα της κοινωνικο-πολιτισμικής πραγματικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]