Η περιοχή της Εφέσου αποτελεί ένα από τα πολλά παραδείγματα συνεχούς Ελληνικής παρουσίας στη Μικρά Ασία που ξεκίνησε με τους Μυκηναίους το 1400 περίπου π.Χ. για να τερματιστεί 3300 χρόνια μετά με τον πλέον τραγικό τρόπο με τη Μικρασιατική Καταστροφή. Γιατί ίσως το μόνο που άλλαζε σε αυτή την περιοχή να ήταν τα ονόματα (Έφεσος, Θεολόγος, Αγιασολούκ, Κιρκιντζές) και οι κατακτητές. Ή μήπως δεν άλλαξαν ούτε τα ονόματα; Για παράδειγμα ο ένας από τους δυο λόφους που δεσπόζουν στον αρχαιολογικό χώρο της Εφέσου λέγεται σήμερα Panayir. Το όνομά του όμως προέρχεται από το πανηγύρι που γινόταν στις πλαγιές του σε ναό του Ιωάννη από τους Χριστιανούς κατοίκους της περιοχής έως και τον 20ο αιώνα. Αυτό το βιβλίο, λοιπόν, αποτελεί μία προσπάθεια να καταγραφεί η τρισχιλιετής Ελληνική ιστορία της Εφέσου. Είναι δύσκολο πιστεύω να βρούμε και να διαβάσουμε τι κρύβεται πίσω από τους αναστηλωμένους κίονες και το εντυπωσιακό θέατρο. Και αυτός είναι ο σκοπός μου. Να γράψω την ιστορία πίσω και πέρα από την Έφεσο των τουριστών και των ξεναγών. Για να υπενθυμίσω ότι ακόμα και σήμερα υπάρχουν στην Έφεσο, όπως και αλλού στη Μικρά Ασία, ελληνικές επιγραφές, ελληνικά θέατρα, αλλά και ελληνικά χωριά με εκκλησιές που περιμένουν τον προσκυνητή. . .

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]