Η τέταρτη έκδοση του παρόντος έργου οφείλεται πρωτίστως στη θέση σε ισχύ της Συνθήκης της Λισαβόνας, η οποία κατέστησε αναγκαία την ενημέρωση του έργου με τις νέες ρυθμίσεις.
Η κατάργηση του πυλωνικού συστήματος επέβαλε μια πρώτη αναδιάταξη της ύλης έτσι ώστε αυτή να ανταποκρίνεται καλύτερα στα νέα δεδομένα. Παρά ταύτα όμως η δομή του έργου παραμένει κατά βάση η ίδια. Και στην παρούσα έκδοση βασική μου έγνοια αποτέλεσε η έκταση του και η περαιτέρω βελτίωση της αναγνωσιμότητάς του. Ήδη η έκδοση υπερβαίνει τις 700 σελίδες, γεγονός από μόνο του ανησυχητικό, με παρηγορεί όμως το γεγονός ότι είναι το μοναδικό έργο στην Ελλάδα που καλύπτει ολόκληρη την ύλη του συγκεκριμένου επιστημονικού κλάδου. Για τη βελτίωση της αναγνωσιμότητας παραιτήθηκα από τη μνεία των αντίστοιχων άρθρων της ΣυνθΕΚ, χρησιμοποίησα ενιαία τον όρο `ενωσιακό δίκαιο` για τις ρυθμίσεις προ και μετά τη Συνθήκη της Λισαβόνας κ.λπ.
Η τέταρτη έκδοση συμπίπτει με μια από τις μεγαλύτερες ίσως κρίσεις που βιώνει η Ευρωπαϊκή Ένωση από την ίδρυσή της. Η κρίση χρέους που πλήττει τις χώρες μέλη κυρίους του νότου, αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την Ένωση. Παρά τους φόβους που εκφράζονται από διάφορους κύκλους, έχω τη βεβαιότητα ότι η Ένωση θα αντιμετωπίσει τελικά με επιτυχία την κρίση. Η Ένωση έχει ήδη φτάσει σε ένα point of no return και η πορεία της είναι μονόδρομος. Η Ένωση είναι καταδικασμένη να επιτύχει.
Και η παρούσα έκδοση είναι αφιερωμένη στους ανθρώπους που σημαδεύουν τη ζωή μου. Στην Αθηνά, την ηρωίδα της ζωής, στο Γιάννη, που βιώνει τη μεθυστική περιπέτεια της μεταπτυχιακής έρευνας και στη Σοφία, που ανακαλύπτει τα θέλγητρα της προπτυχιακής επιστημονικής αναζήτησης. Είναι όμως αφιερωμένο και στους φοιτητές μου. Σε όλα αυτά τα νέα παιδιά όπως ο Αθηνόδωρος ο Δούσσης, ο Αλκής ο Κίσσας και τόσα άλλα αγόρια και κορίτσια που παλεύουν το μέλλον τους, που αγωνιούν για το αύριο, που θα χτίσουν τη νέα Ελλάδα. Τη νέα Ελλάδα που δεν θα είναι ο παρίας της ευρωπαϊκής οικογένειας, αλλά ο περήφανος και ισότιμος συνεταίρος.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]