Μπορεί άραγε ένα βιβλίο συνταγών να πάρει διαφορετικές διαστάσεις από αυτές ενός απλού εργαλείου στα χέρια του «εκσυγχρονισμένου» καταναλωτή; Και όμως μερικές φορές αυτά τα εκ πρώτης όψεως άχρωμα, πεζά και ανιαρά κειμενάκια των οδηγιών για την παρασκευή ενός εδέσματος, κρύβουν έναν υπέροχο ρομαντισμό, όπως ακριβώς εκείνες οι παλιές κιτρινισμένες φωτογραφίες, που μπορούν από μόνες τους να σου διηγηθούν ατέλειωτες ιστορίες. Είναι αυτές οι ιστορίες και οι μνήμες, που διαιωνίζουν την παράδοση και διατηρούν την ταυτότητα ενός λαού, ενός έθνους, μιας κοινωνίας. Κι εδώ μιλάμε για την κοινωνία της Εύβοιας, του πιο όμορφου ελληνικού περιβολιού, που κατά τον Ισοκράτη. . . «Προς την αρχήν την της θαλάττης ευφυώς είχε και την άλλην αρετήν απασών των νήσων διέφερε. . .»

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]