[...] Στην εργασία αυτή επιχειρείται μια πρώτη προσέγγιση της υπέρβασης, που βρίσκει την έκφρασή της στην ιδέα της Ευαισθητοποιημένης Κοινωνίας, της ευαισθητοποίησης των πολιτών - κατοίκων ενός χώρου για μια πιο ενεργό παρουσία τους στο αναπτυξιακό γίγνεσθαι του τόπου τους. Πιστεύω πως οι άνθρωποι θα θελήσουν να δοκιμάσουν κάποια στιγμή τις αντιστάσεις τους απέναντι στην ταχύτητα, την προσωρινότητα, τον ανταγωνιστικό ατομικισμό, τα ψευδοδιλλήματα και τις εξαρτήσεις της μορφής «δουλεύω - καταναλώνω - δουλεύω» επιβάλλοντας, αν χρειαστεί, πιο βιολογικούς ρυθμούς ζωής, πιο επικοινωνιακές ανθρώπινες σχέσεις, περισσότερες ελεύθερες επιλογές, λιγότερες εξαρτήσεις και δεσμεύσεις, πιο κοντά στο φυσικό περιβάλλον, μέσα από πρωτόγνωρες μορφές οργάνωσης και λειτουργίας του χώρου τους. (...) Η εργασία αυτή επιχειρεί μια μορφή υπέρβασης των κανόνων της παγκοσμιοποίησης, που εκφράζεται καίρια με τη συνεχή και αέναη συσσώρευση κεφαλαίου, τη γιγαντοποίηση του ισχυρού, με την εξαφάνιση του αδύναμου. Αν η σκέψη αυτή δεν αποδειχτεί τελικά ουτοπική, τότε η ιδέα της ευαισθητοποιημένης τοπικής κοινωνίας μπορεί να αποτελέσει μια βάση καινούργιας δομής της κοινωνίας. Αν μη τι άλλο, συνθέτει το όνειρο μιας εναλλαγής στην ανελέητη πραγματικότητα της εποχής μας.
[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]