Με το «Έτσι κι αλλιώς»... ολοκληρώνεται μια αφηγηματική τριλογία του Δημήτρη Γκιώνη, που άρχισε με το «Τώρα θα δεις...» (1995) και συνεχίστηκε με «Το περίπτερο» (1996) . «Εκείνο που μ` ενδιέφερε με τα δύο αυτά βιβλία ήταν να δώσω, μέσα από τα μάτια ενός παιδιού, το κλίμα μιας εποχής, αυτό της μετεμφυλιακής Ελλάδας του 1950, με κάποιες εικόνες από την επαρχία (στο πρώτο) και την Αθήνα (στο δεύτερο)» λέει ο ίδιος.
Στο «Έτσι κι αλλιώς...» ο λόγος -πάντα σε πρώτο πρόσωπο- περνάει σ` έναν δημοσιογράφο, σ` έναν καλλιτεχνικό συντάκτη, ο οποίος, μέσα από τα βιώματά του, δίνει πτυχές-εικόνες από το κλίμα της περιόδου από το 1960 ώς τις μέρες μας. Με μια καταγραφή γεγονότων στο πρώτο μέρος. Με αντιπροσωπευτικά πορτρέτα προσώπων από τον καλλιτεχνικό και πνευματικό χώρο στο δεύτερο -όπως η Έλλη Αλεξίου, η Ιορδανίδου, ο Βάρναλης, ο Ρώτας, ο Σκαρίμπας, ο Βαμβακάρης, ο Τσιτσάνης, ο Λοΐζος, η Καρέζη, η Βουγιουκλάκη, η Μελίνα, η Λιλή Ζωγράφου...

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]