(...) Το κείμενο του Γ. Βαβίζου με ξαναγύρισε στο παρελθόν. Στην μικρό-ιστορία μας. Στα κείμενά του παρουσιάζεται η πορεία των Ελλήνων φοιτητών στην Ιταλία που έγιναν «εμιγκρέδες», «οργανικοί διανοούμενοι» και πολιτικά στελέχη, για να καταλήξουν «Ιταλοί», μια ιδιαίτερη «φυλή» των πολιτικών δυνάμεων που εμφανίστηκαν στη χώρα μας μετά τη μεταπολίτευση. Όπως γράφει και ο Γ. Βαβίζος, το κείμενό του δεν είναι ιστορική πραγματεία. Είναι ένα χρονικό, το οποίο περιγράφει το κλίμα και τα γεγονότα της εποχής εκείνης, με το «κυνικό» και σκωπτικό του ύφος που τόσοι από την παρέα ξέρουμε. Περιγράφει τη Διαδικασία, με αρχή, μέση και τέλος. Μια Διαδικασία, η οποία μας μορφοποίησε και μας επηρεάζει ακόμα. (...)

[Απόσπασμα από το κείμενο του προλόγου]