[...] Τώρα, στη δική μου περίπτωση, το θέμα της αυτοετερογραφίας περιπλέκεται από την παιδιόθεν ελληνο-γαλλική μου διγλωσσία. "Δύο ψυχές ζούνε στο στήθος μου", λέει ο Φάουστ ο Μέγας στον σχολαστικό Βάγκνερ, που `χει μόνο μία ψυχή. Ο δίγλωσσος, και δη ο συγγραφέας, θυμίζει κάπως, μου φαίνεται, κείνα τα μυθικά τέρατα, γοργόνες, κένταυρους, αγριόκυκνους του Άντερσεν, τ` αμφίβια που έχουν μεν δύο ζωές, αλλά μισές, εναλλασσόμενες. Όταν γράφω ελληνικά, λ.χ. όπως σήμερα, χάνονται τα γαλλικά. Και αντιστρόφως.
[...] Αποφάσισα λοιπόν κι εγώ να γίνω άνθρωπος ολόκληρος κι όχι ημι-άνθρωπος, να μεταφράσω ελληνικά τα γαλλικά μου κείμενα, ένα μέρος αν όχι όλα. "Να μεταφράσω" μια κουβέντα είναι. Γιατί η μετάφραση δεν καταργεί τη διγλωσσία, την ενισχύει μάλλον. Όχι, θέλω να κάνω μετα-γραφή, να γράψω το πρωτότυπο ελληνικά, απ` την αρχή, όπως το `καμα σ` ένα προηγούμενο βιβλίο μου, "Διαβάζοντας τον Φρόυντ".
[...] Ακολούθησα κι εγώ στην παρούσα "Ετερογραφία" την πεπατημένη οδό της διχοτομίας, για να μην ταράξω τους κύκλους και τα χρηστά ήθη κι έθιμα των πολιτών, προσωπικά και κοινωνικά. Ώστε:
1. Στον πρώτο τόμο θα βρείτε όσα κείμενα έχουν κάποια σχέση, άμεση ή έμμεση, με τη λογοτεχνία.
2. Στον δεύτερο, αργότερα, όσα αναφέρονται στη φιλοσοφία με την ευρύτερη έννοια.
Η τετραμερής διαίρεση του παρόντος είναι θεματική και δεν αντιστοιχεί σε καμιά χρονολογική σειρά.
[...] (από τον πρόλογο του βιβλίου)