Ποια είναι τα όρια ανάμεσα στην παράνοια και την ψυχική υγεία; Όταν κανείς αντιμετωπίζει το πρόβλημα θεωρητικά, προσφεύγει στα φώτα της επιστήμης. Όταν, όμως, οι ψυχοδιανοητικές παλίρροιες έχουν να κάνουν με ένα προσωπικό βίωμα και μια διαπροσωπική σχέση, τότε καμιά επιστήμη δεν δίνει απάντηση ικανοποιητική σ’ εκείνον που αμηχανεί, αφού εμπλέκεται ο ίδιος –συναισθηματικά ή ηθικά– στο πρόβλημα. Έτσι, η Αντέλα απορρίπτει την εύλογη λύση του εγκλεισμού της αδελφής της σε ίδρυμα, μολονότι το επακόλουθο μιας τέτοιας απόφασης είναι η οδύνη, η αγωνία και η διά βίου φροντίδα της αγαπημένης της.

Αλλά πόσο «ασθενής» είναι η Ερνεστίνα; Διανοητική υστέρηση δεν παρουσιάζει, και μάλιστα καταφεύγει συχνά σε πονηριές για να κρύψει τα αποτελέσματα των πράξεών της. Επιθετική δεν είναι πάντοτε, και μερικές φορές, μάλιστα, φέρεται τρυφερά στην αδελφή της. Το πείσμα της άλλοτε προδίδει μια παιδική αφέλεια, κι άλλοτε μια μοχθηρία ενήλικα. Τέλος, σε κάθε περίπτωση, είναι ικανή να διατυπώσει πειστικούς συλλογισμούς και λογικά επιχειρήματα για να δικαιολογήσει τα «λάθη» και την ανυπακοή της. H παθολογική κατάσταση της Ερνεστίνας εντοπίζεται στο γεγονός πως η γυναίκα αυτή προβάλλει μια επίμονη (έμμονη) απαίτηση και διεκδικεί το αντικείμενο της μανίας της με τρόπο απόλυτο και πεισματικό.