Φορές η καρδιά τ` ανθρώπου σκιρτά από κάτι ασήμαντο, φευγαλέο, τόσο μικρό, μα και τόσο μεγάλο. Θαρρείς κι ο πλάστης λωλάθηκε την ώρα που βάφτιζε τα συναισθήματα, πριν τα φυτέψει στην καρδιά τ` ανθρώπου. Στη λάβα του ηφαιστείου, δηλαδή βαθιά στην καρδιά μας, υπάρχει μια Μαγδαληνή που `χει ψυχή άδολη, παιδιακίσια, αμόλυντη και μας πλένει τα πόδια με τ` αγιασμένα και μυρωμένα της δάκρυα που μοσχοβολάνε φως.

Σ` αυτήν τη Μαγδαληνή, αφιερώνω το έργο τούτο.
Γιάννης Έξαρχος

ΤΗΣ ΕΥΤΥΧΙΑΣ
Δυο όχθες στο ποτάμι της ευτυχίας
η μια όχθη εσύ
η άλλη εγώ.

ΤΗΣ ΑΘΩΟΤΗΤΑΣ
Σταλαγματιά που πέφτει απ` τον ουρανό
το φιλί σου
διψασμένα χείλια μωρού που κοιτάζει στον ουρανό
το στόμα μου
η μόνη ελπίδα να σωθεί το μωρό
ειν` αυτή η σταλαγματιά
η μόνη ελπίδα να σωθεί η σταλαγματιά
είναι να θραφεί απ` τα διψασμένα χείλια της αθωότητας.

ΤΗΣ ΑΛΗΘΕΙΑΣ
Η αλήθεια είναι άστρο
κι εμείς μετεωρίτες
ανάμεσα στα άστρα.