(. . .) Έχοντας αφομοιώσει δημιουργικά τα γαλλικά και ιταλικά πρότυπα του ιπποτικού ερωτικού μυθιστορήματος είναι ολωσδιόλου ελληνικό δημιούργημα που βρίθει διστίχων, παροιμιών και αντιλήψεων του κρητικού λαού. «Όμηρο της λαϊκής φιλολογίας», θα χαρακτηρίσει ο Κοραής τον Κορνάρο· με τον Δάντη, που έλυσε το γλωσσικό πρόβλημα της Ιταλίας, τον παρομοιάζει ο Ψυχάρης, ενώ η γενιά του `30 (Σεφέρης, Ελύτης, Κόντογλου) θα βρει στον Ερωτόκριτο ένα σημείο αναφοράς ως μια αστείρευτη πηγή ελληνικότητας.

[Απόσπασμα από το κείμενο στο οπισθόφυλλο της έκδοσης]